Fenerbahçe’nin eski sportif yöneticisi Damien Comolli, sarı-lacivertlilerde geçirdiği periyot hakkında konuştu. Fransız futbol insanı Fenerbahçe için, “Bu kulüp daima kendini imha etme modunda” yorumunda bulundu.
Bir periyot Fenerbahçe’de sportif yöneticilik vazifesini yapan ve istifa eden Damien Comolli, Futbol Arena’dan Alp Ulagay’ın sorularını yanıtladı.
Fransız futbol insanı, Fenerbahçe’yi epeyce sevdiğini söylerken biroldukça zorlukla karşılaştığını lisana getirdi. İşte Comolli’nin açıklamaları:
“Evet, enteresan bir müddetçti”
Fenerbahçe’den bahsedelim. Fenerbahçe’yle 12 Haziran 2018’de mukavele imzaladınız. Daha evvel temas halinde miydiniz?
Evet, zira seçimdilk evvel Fenerbahçe başkanlık seçimi kampanyasında çalıştım. Seçim öncesi Ali Koç’la futbol programı üzerine yaklaşık 12 ay çalıştım. Ya da 10 ay. Sanırım Ağustos 2017’de başladık. 3 yahut 4 Haziran 2018’de seçildi ve ben de sonraki gün İstanbul’a geldim. Yani Ali Koç’u seçimlerden iki-üç yıl evvel tanıyordum ve seçimlerdilk evvel yaklaşık 10 ay onunla çalıştım.
Seçimlerdilk evvelki 10 ayda ne üzerine çalışıyordunuz?
Her şey! Ekibi değerlendiriyorduk, oyun tarzını değerlendiriyorduk. Akademide U15 ve U16’dan üste gerçek gelebilecek değişik oyuncular var mı diye anlamaya çalışıyorduk. Bu niçinle her maçı ve Fenerbahçe genç ekiplerinin biroldukca maçını izlemeye gittik. Ali Koç’un seçimleri kazanması durumunda birinci günden itibaren yahut birinci birkaç ayda hayata geçirebileceğimiz farklı projeler üzerinde çalışıyorduk. Evet, niyet buydu. Geçmişe de bakarak, oyun tarzını belirledik. Fenerbahçe’nin oyun tarzı nasıldı, ekip nasıl oynamalıydı? Evet, farklı bir müddetçti.
Fenerbahçe’de her dönem şampiyonluk yarışı konuşulur. Lakin imza attıktan daha sonra asıl planınız neydi?
Her şeydilk evvel, uzun vadede sürdürülebilir bir kulüp kurmak istedim. Kadrosu gençleştirmek istedim zira Avrupa’nın en yaşlı üçüncü ekibine sahiptik. 31 lig içinde, Avrupa’nın en yaşlı liginde, Avrupa’nın en yaşlı üçüncü kadrosuna sahiptik. Dürüst olmak gerekirse, bir noktada şampiyonluğu kazanmak istiyordum. Sanırım yaptığımız yanılgılardan biri de Ali Koç’un “ilk sene şampiyon olacağız” demesiydi. Bence biz buna hazır değildik, o buna hazır değildi, ben buna hazır değildim, grup buna hazır değildi. Ve kulüp bir bütün olarak buna hazır değildi. daha sonra bir akademiyle birlikte Türkiye’nin en yeterlisi ve Avrupa’nın en güzellerinden biri olacak bir genç geliştirme programı kurmak istedim.
Bir yüksek performans ortamı ve yıllar ortasında daima hale gelecek bir kazanma kültürü inşa etmek istedim. Ve daima çok harcama yapmaya ve 30’lu yaştaki oyuncularla kontrat imzalamaya bir son vermek istedim. Fikir buydu. Ve de düzgün bir oyun tarzına sahip olmak, hamleye dönük bir oyun tarzına ve taraftarların bir daha özdeşleşebileceği kıymetlere sahip olmak. Zira biliyorsunuz taraftarlarla bundan evvelki idare şurası içinde bir tıp kopuş yaşanmıştı. Biz gelmedilk evvel, stadyum kimi vakit neredeyse yarı yarıya, hatta büsbütün boştu ve bu bizi sahiden endişelendiriyordu. Taraftarların ilgisini çekecek futbol tarzını bir daha inşa etmek istedik. Artık beni endişelendiren şu; Geçen gün Kayserispor maçını izlediğimde stat bir daha boştu ve taraftarlar idare şurasını protesto ediyordu. Ve bilirsiniz, bir Fenerbahçe taraftarı olarak, zira ben katiyen bir Fenerbahçe taraftarıyım, stadyumun Ali Koç seçilmedilk evvelki boş haline döndüğünü görmek benim için epey güç.
Bilhassa yaz transfer devri Türkiye’de bir karmaşadır. Tüm taraftarlar yaz aylarında büyük transferler bekler. Birinci transfer devrinizde, yaz aylarında beklediğiniz transferleri yapabildiniz mi?
Hayır, zira seçimdilk evvelki 10 ayda şunu düşünerek hazırlandık… Her şeydilk evvel, Finansal Fair Play ile ilgili problemler olduğunu biliyorduk ancak ne kadar makûs olduğunu bilmiyorduk. İkincisi, borcun ölçüsü hakkında hiç bir fikrimiz yoktu, hiç bir fikrimiz. Bu 400 milyon, hatta 450-460 milyon üzere bir şeydi; inanılmaz bir ölçüydü. Bunu bilmiyorduk. Yani yaptığımız tüm planlamalar, ki biroldukca oyuncu izlemiştik, her şey, imzalamayı planladığımız oyuncular, ortasında bulunduğumuz finansal kısıtlamalar niçiniyle birçoğunu yapamadık. Size bir örnek vereceğim. Artık Inter forması giyen Lautaro Martinez’i pek başarılı buluyorduk. Onu Avrupa’ya gelmeden çok evvel izlemiştik. Fakat daha sonra Fenerbahçe’de para olmadığını öğrendiğimizde Arjantin’deki kulübünün istediği parayı karşılamamızın imkânı yoktu. Ve bu pek sık başımıza geldi, bu yüzden yaklaşımımızı değiştirmek zorunda kaldık. Stratejimizi değiştirmeliydik. Ve evet, birtakım oyuncular getirdik, kimi vakit getiremedik. İnanılmaz başarılı olabilecek kimi oyuncular vardı, onlara yaklaşamadık dahi.
“Ben Abdullah Avcı’yı istedim”
O birinci dönemdeki başarısızlığı nasıl tanımlarsınız?
Farklı sebepler var. Her şeydilk evvel tıpkı sebepten dolayı Fenerbahçe şu anda Trabzonspor’dan 10 puan geride ve berbat bir dönem geçiriyor. 2018’de aslına bakarsanız bu biçimdeydi. hiç bir şey değişmedi. Lakin asıl sorunuza dönersem, yaptığımız birinci yanılgı… Yabancı bir sportif yöneticimiz olmamalıydı. Yani deneyimsiz yeni lider, yabancı spor yöneticisi ve yabancı teknik yönetici üçlüsü işe yaramadı. Bence birinci dönemde deneyimsiz bir lider varken ya sportif yönetici ya da teknik yönetici Türk olmalıydı.
İkisinden biri?
Evet. Ben Abdullah Avcı‘yı getirmek istedim. O Başakşehir’deykilk önceliğim buydu. Bunu yapamadık. Ya da kulüp bir Türk sportif yönetici getirmeliydi yabancı bir teknik yönetici tercih ediyorsa. Fakat herkes yeniyken, bilhassa de Türk insanıyla yeni tanışmış bir sportif yönetici ve bir teknik yönetici seçmek bir yanılgıydı. daha sonra, bilirsiniz, anlatmaya çalıştık yapıyı. Bir yapımız vardı, bir sportif yöneticimiz vardı. Bir lider vardı, rapor verdiğim lider yardımcısı vardı. Sportif yönetici vardı. Bir antrenör vardı. Ancak bu yapıyı Türkiye’deki kimse anlamadı, Fenerbahçe’dekiler, kulübün icindekiler de bu yapıyı anlamadı ve daha birinci günden bu yapıyı yıkmaya çalıştı. Yani, şu anda neler olduğuna bir bakın. Kulüp şu anda başarısız ve size garanti ederim ki 2018’deki tıpkı sebeplerden dolayı başarısız. bir fazlaca farklı şey kelam konusuydu. Ve hudut bozucu şeyler:
örneğin Slimani’yi aldık. Herkes onun bir felaket olduğunu söylemiş oldu. Lakin Slimani ondan sonrasında Monaco’da oynadı ve artık Lyon’da oynuyor. Ayew’le imzaladık, gereğince yeterli olmadığını söylemiş olduler. Bir yıl daha sonra, Swansea ile 18 gol attı ve 11 asist yaptı. Frey’le anlaştık, herkes Frey’in Fenerbahçe’nin gördüğü en makus oyuncu olduğunu söylemiş oldu. Şu anda Belçika’nın en düzgün forveti. Birkaç hafta evvel Belçika’daki kulübünün sportif yöneticisiyle görüştüm. Avrupa’daki biroldukca kulübün onu istediğini söylemiş oldu. Biliyorsunuz iste. Ferdi’yle uzun periyodik bir mukavele yaptık. Berke’yle uzun vadeli bir mukavele yaptık. Akademide işleri yoluna koymaya başladık. örneğin Mami yani Muhammed Gümüşkaya, bizim bulduğumuz ve geliştirmeye başladığımız bir oyuncuydu. Vaktimiz olsaydı, bize müsaade verselerdi, bize vakit verselerdi, grup şu anda hayli âlâ bir Slimani, fazlaca düzgün bir Frey yahut hala Brentford’la Premier Lig’de oynayan hayli uygun bir Zanka ile dolu olacaktı. Brentford’un bugün Fenerbahçe’yi yeneceğini garanti edebilirim. Brentford fazlaca yeterli bir kadro. Ve Zanka o kadroda oynuyor. Lakin Fenerbahçe’de oynayacak kadar düzgün değildi! Yani Ferdi, Berke, Frey, Zanka, Slimani, Ayew ve Vedat’tan oluşan bir karma olacaktı. Ve vaktimiz olsa daha epeyce Vedat, daha fazlaca Ferdi ve daha fazlaca Berke bulmuş olacaktık. Yani başarısızlık yapıyla ilgili. Bu kulübün nasıl yönetildiğiyle ilgili… Bu kulüp daima kendini imha etme modunda. Temel sorun bu.
“Emre’yi teknik yönetici yapmak istedim”
Her gün hayli şey oluyordu. Size bir örnek vereceğim. Emre‘yi teknik yöneticimiz yapmak istedim. Birkaç ay boyunca, “Emre antrenör olmalı” dedim ve bunu Emre’ye de söylemiş oldum. İdare heyeti “hayır” dedi. Ben ayrılıyorum, akabinde Emre’yi teknik yönetici yapıyorlar. Fakat idare şurasına Emre’nin deneyimli bir sportif yöneticiyle çalışırsa Fenerbahçe’de başarılı olacağını söylemiş oldum. Ben yahut bir diğeri olabilir. Ben olmak zorunda değildim. Emre, inanılmaz derecede akıllı, inanılmaz derecede tutkulu. O mükemmel bir önder. Futbolu biliyor, Fenerbahçe’yi seviyor. Mükemmel bir teknik yönetici olabilir. Lakin tecrübeli bir sportif yönetici ve idare şurası tarafınca desteklenmesi gerekiyor. Bana “Hayır” dediler. Ayrıldım, onu antrenör yaptılar. Bakın artık Başakşehir’de ne kadar yeterli işler yapıyor. Emre’nin inanılmaz yetenekli bir antrenör olacağına inanıyorum. Buna yüzde 100 kaniyim. Yani daima bu biçimde olumsuz bir hava… İdare şurasına daima kendimize şunu sormamız gerekiyor dedim: “Dışarıda epey güzel olan oyuncular niye Fenerbahçe’de yeterli değil? niye Fenerbahçe’den ayrılınca bir daha güzeller?” Biliyorsunuz, genel olarak Frey, Slimani, Zanka… Yani Zanka Fenerbahçe’den bedelsiz transfer oldu. Brentford’a imza attı, Brentford’da nizamlı oynuyor. Bu nasıl mümkün olabilir? İşin özünde, ne olduğunu biliyorum ve tek bilen de ben değilim. Emre de birebir şeyi düşünüyor. Son dönemimde, istifa etmeden, daha doğrusu kulüpten ayrılmadan evvel… Zira neredeyse 10-12 ay evvel istifa etmiştim. Devre içindilk evvel içeride Beşiktaş’la oynadık. Onları 3-1 bir yendik, mahvettik. O maçtan daha sonra Emre’nin sakatlandığını hatırlıyorum, yanıma gelip “Kimseyi almamalıyız. Sakin kalalım. Çalışmaya devam edelim ve şampiyonluğu kazanacağız” demişti. Onunla büsbütün hemfikirdim. daha sonraki maçta Rize’ye gittik, kazandık. Bir daha sonraki maçta ben ayrılmıştım, Gaziantep’te oynadılar, kazandılar. Bir daha sonraki maç, Başakşehir’le içeride oynadılar. Maçı İstanbul’da bir arkadaşımın meskeninde izlediğimi hâlâ hatırlıyorum. Başakşehir’i alanda katiyen mahvettiler. Zannediyorum masanın etrafındaki arkadaşlarıma “Fenerbahçe’nin şampiyon olmamasının mümkünatı yok” dedim. daha sonra Fenerbahçe içeriden infilak etti. 2018-19’da şampiyonluğa kenetlendiğimizi nitekim hissediyordum. Sahiden zira en âlâ ekibe sahiptik, oyuncular özgüvenliydi. Beşiktaş’a ya da Başakşehir’e karşı oynadığımız üzere yüksek tempoda oynadığımızda, kimsenin bizi durdurmasının yolu, hiç bir yolu yoktu. Mümkün değildi. Lakin o kadar epeyce şey oluyordu ki, kulübü her gün yönetim etmek neredeyse imkânsızdı. Ve o dönemi yedinci bitirdiler, bu dönem Trabzonspor’un 10 puan gerisindeler. Hakikaten epeyce yazık.
Geçen yıl The Athletic sitesine Fenerbahçe’de daima bir çeşit olumsuz hava olduğunu söylemiştiniz. Başarısızlığın sebebi bu muydu?
olağan olarak! Methetmek ve yüreklendirmek yerine, oyuncular içeriden yok ediliyor. Ekibi yüreklendirmek yerine, bir sportif yönetici, ondan sonrasında teknik yönetici ve başkalarının olduğu yapıyı desteklemek yerine, bu yapı yıkılmaya çalışılıyor. Ve bu büsbütün kulübün ortasından çıkıyor. Ve kulüpte o kadar yanlış bir işleyiş var ki geçen dönem da şahane oyuncuları vardı ve şampiyon olamadılar. Bu yıl bir daha işler yolunda gitmiyor. Yeterli berbat bir şeyleri denetim edebildiğimiz vakit, yani 2019-20 döneminde olağanüstü bir ekibimiz olduğunu size garanti edebilirim. Gustavo istim üstündeydi. Vedat istim üstündeydi. Emre’yi almıştık. Katiyen parlak bir kadroyduk. Ligi kazanabilirdik. Size garanti verebilirim. Lakin şampiyonluk için huzura gereksiniminiz var. Yapıya gereksiniminiz var, müdahale edilmemesine gereksiniminiz var ve insanların birbirine kenetlenmesine gereksiniminiz var. Fenerbahçe’de, eminim ki artık durum hâlâ bu biçimdedir, bunların hiç biri yok. Sonuç olarak, en düzgün oyunculara, en uygun teknik yöneticiye sahip olabilirsiniz, lakin kulüp kendi kendine çöker. O dönem şampiyon olamamak benim için hayli büyük bir hayal kırıklığıydı. Birincisi ayrılmak zorunda kaldım ve ikincisi kulübün şampiyonluğu kazandığını bakılırsamedim. Hâlâ fazlaca üzgünüm. Bu beni perişan etti.
25 Şubat 2019’da istifa etmeye karar verdiniz. niye bir yıl daha devam edip daha sonra ayrıldınız?
Zira mukavelem istifam kabul edilmedikçe ayrılmama müsaade vermiyordu. Kulüple konuşamadım, idare heyetindeki kimselerle üç dört ay konuşamadım. Telefonlarımı kimse açmıyordu. Kimse e-postalarıma yanıt vermiyordu. Üç dört ay hiç bilgi alamadım.
“İsterseniz beni dava edebilirsiniz ancak ayrılıyorum”
Yani, 2019’un başlarında…
Tüm o devir. Ve şayet ayrılsaydım, kulüp beni dava edebilir ve benden çok para isteyebilirdi. Şöyle düşündüm: Şayet ayrılırsam, bunu hakikat biçimde yapacaktım. 12 aylık ihbar süremi geçirmem gerekiyordu. ‘İstifamı verip ihbar süremi başlatacağım ve umarım daha evvel gitmeme müsaade verirler. Fakat vermezlerse, devam edeceğim, 12 ay kalacağım.’ dedim kendime. Ve ikinci sefer sahiden ayrıldığımda, artık daha fazla dayanamaz hale gelmiştim. Bununla uğraşmak imkânsızdı. Ve Emre’yi alıp, Altay’ı alıp, Vedat’ı alıp, Gustavo’yu alıp inşa etmek için bu kadar fazlaca vakit ve güç harcadığımız grubun bir nevi içeriden akına uğrayarak çökmesini görmenin hüsranı… Emre ve ben, hatta Ersun Yanal da o ekibin şampiyonluğu kazanacağına inanmıştık. Ne olursa olsun dedim, “isterseniz beni dava edebilirsiniz” ancak ben ayrılıyorum.
Son olarak, Fenerbahçe’ye imza attığınız için hiç pişman oldunuz mu?
Hayır, asla, asla. Asla da olmayacağım. Ülkeye, kente, insanlara aşık oldum, kulübe aşık oldum. Hâlâ Fenerbahçe Beko’nun oynadığı her EuroLeague maçını izliyorum.
Natürel ki. Bu gece maçı izleyeceğim. Vakit zaman uygun pek futbol ekibini da izliyorum zira birçok vakit birebir anda oynuyoruz. Lakin daha sonra o futbol beni öldürüyor, kadronun şimdiki üzere oynadığını, stadyumun boş olduğunu ve insanların idare heyetinin istifasını istediğini görmek, bu beni öldürüyor. Bu beni sahiden öldürüyor.
Bir periyot Fenerbahçe’de sportif yöneticilik vazifesini yapan ve istifa eden Damien Comolli, Futbol Arena’dan Alp Ulagay’ın sorularını yanıtladı.
Fransız futbol insanı, Fenerbahçe’yi epeyce sevdiğini söylerken biroldukça zorlukla karşılaştığını lisana getirdi. İşte Comolli’nin açıklamaları:
“Evet, enteresan bir müddetçti”
Fenerbahçe’den bahsedelim. Fenerbahçe’yle 12 Haziran 2018’de mukavele imzaladınız. Daha evvel temas halinde miydiniz?
Evet, zira seçimdilk evvel Fenerbahçe başkanlık seçimi kampanyasında çalıştım. Seçim öncesi Ali Koç’la futbol programı üzerine yaklaşık 12 ay çalıştım. Ya da 10 ay. Sanırım Ağustos 2017’de başladık. 3 yahut 4 Haziran 2018’de seçildi ve ben de sonraki gün İstanbul’a geldim. Yani Ali Koç’u seçimlerden iki-üç yıl evvel tanıyordum ve seçimlerdilk evvel yaklaşık 10 ay onunla çalıştım.
Seçimlerdilk evvelki 10 ayda ne üzerine çalışıyordunuz?
Her şey! Ekibi değerlendiriyorduk, oyun tarzını değerlendiriyorduk. Akademide U15 ve U16’dan üste gerçek gelebilecek değişik oyuncular var mı diye anlamaya çalışıyorduk. Bu niçinle her maçı ve Fenerbahçe genç ekiplerinin biroldukca maçını izlemeye gittik. Ali Koç’un seçimleri kazanması durumunda birinci günden itibaren yahut birinci birkaç ayda hayata geçirebileceğimiz farklı projeler üzerinde çalışıyorduk. Evet, niyet buydu. Geçmişe de bakarak, oyun tarzını belirledik. Fenerbahçe’nin oyun tarzı nasıldı, ekip nasıl oynamalıydı? Evet, farklı bir müddetçti.
Fenerbahçe’de her dönem şampiyonluk yarışı konuşulur. Lakin imza attıktan daha sonra asıl planınız neydi?
Her şeydilk evvel, uzun vadede sürdürülebilir bir kulüp kurmak istedim. Kadrosu gençleştirmek istedim zira Avrupa’nın en yaşlı üçüncü ekibine sahiptik. 31 lig içinde, Avrupa’nın en yaşlı liginde, Avrupa’nın en yaşlı üçüncü kadrosuna sahiptik. Dürüst olmak gerekirse, bir noktada şampiyonluğu kazanmak istiyordum. Sanırım yaptığımız yanılgılardan biri de Ali Koç’un “ilk sene şampiyon olacağız” demesiydi. Bence biz buna hazır değildik, o buna hazır değildi, ben buna hazır değildim, grup buna hazır değildi. Ve kulüp bir bütün olarak buna hazır değildi. daha sonra bir akademiyle birlikte Türkiye’nin en yeterlisi ve Avrupa’nın en güzellerinden biri olacak bir genç geliştirme programı kurmak istedim.
Bir yüksek performans ortamı ve yıllar ortasında daima hale gelecek bir kazanma kültürü inşa etmek istedim. Ve daima çok harcama yapmaya ve 30’lu yaştaki oyuncularla kontrat imzalamaya bir son vermek istedim. Fikir buydu. Ve de düzgün bir oyun tarzına sahip olmak, hamleye dönük bir oyun tarzına ve taraftarların bir daha özdeşleşebileceği kıymetlere sahip olmak. Zira biliyorsunuz taraftarlarla bundan evvelki idare şurası içinde bir tıp kopuş yaşanmıştı. Biz gelmedilk evvel, stadyum kimi vakit neredeyse yarı yarıya, hatta büsbütün boştu ve bu bizi sahiden endişelendiriyordu. Taraftarların ilgisini çekecek futbol tarzını bir daha inşa etmek istedik. Artık beni endişelendiren şu; Geçen gün Kayserispor maçını izlediğimde stat bir daha boştu ve taraftarlar idare şurasını protesto ediyordu. Ve bilirsiniz, bir Fenerbahçe taraftarı olarak, zira ben katiyen bir Fenerbahçe taraftarıyım, stadyumun Ali Koç seçilmedilk evvelki boş haline döndüğünü görmek benim için epey güç.
Bilhassa yaz transfer devri Türkiye’de bir karmaşadır. Tüm taraftarlar yaz aylarında büyük transferler bekler. Birinci transfer devrinizde, yaz aylarında beklediğiniz transferleri yapabildiniz mi?
Hayır, zira seçimdilk evvelki 10 ayda şunu düşünerek hazırlandık… Her şeydilk evvel, Finansal Fair Play ile ilgili problemler olduğunu biliyorduk ancak ne kadar makûs olduğunu bilmiyorduk. İkincisi, borcun ölçüsü hakkında hiç bir fikrimiz yoktu, hiç bir fikrimiz. Bu 400 milyon, hatta 450-460 milyon üzere bir şeydi; inanılmaz bir ölçüydü. Bunu bilmiyorduk. Yani yaptığımız tüm planlamalar, ki biroldukca oyuncu izlemiştik, her şey, imzalamayı planladığımız oyuncular, ortasında bulunduğumuz finansal kısıtlamalar niçiniyle birçoğunu yapamadık. Size bir örnek vereceğim. Artık Inter forması giyen Lautaro Martinez’i pek başarılı buluyorduk. Onu Avrupa’ya gelmeden çok evvel izlemiştik. Fakat daha sonra Fenerbahçe’de para olmadığını öğrendiğimizde Arjantin’deki kulübünün istediği parayı karşılamamızın imkânı yoktu. Ve bu pek sık başımıza geldi, bu yüzden yaklaşımımızı değiştirmek zorunda kaldık. Stratejimizi değiştirmeliydik. Ve evet, birtakım oyuncular getirdik, kimi vakit getiremedik. İnanılmaz başarılı olabilecek kimi oyuncular vardı, onlara yaklaşamadık dahi.
“Ben Abdullah Avcı’yı istedim”
O birinci dönemdeki başarısızlığı nasıl tanımlarsınız?
Farklı sebepler var. Her şeydilk evvel tıpkı sebepten dolayı Fenerbahçe şu anda Trabzonspor’dan 10 puan geride ve berbat bir dönem geçiriyor. 2018’de aslına bakarsanız bu biçimdeydi. hiç bir şey değişmedi. Lakin asıl sorunuza dönersem, yaptığımız birinci yanılgı… Yabancı bir sportif yöneticimiz olmamalıydı. Yani deneyimsiz yeni lider, yabancı spor yöneticisi ve yabancı teknik yönetici üçlüsü işe yaramadı. Bence birinci dönemde deneyimsiz bir lider varken ya sportif yönetici ya da teknik yönetici Türk olmalıydı.
İkisinden biri?
Evet. Ben Abdullah Avcı‘yı getirmek istedim. O Başakşehir’deykilk önceliğim buydu. Bunu yapamadık. Ya da kulüp bir Türk sportif yönetici getirmeliydi yabancı bir teknik yönetici tercih ediyorsa. Fakat herkes yeniyken, bilhassa de Türk insanıyla yeni tanışmış bir sportif yönetici ve bir teknik yönetici seçmek bir yanılgıydı. daha sonra, bilirsiniz, anlatmaya çalıştık yapıyı. Bir yapımız vardı, bir sportif yöneticimiz vardı. Bir lider vardı, rapor verdiğim lider yardımcısı vardı. Sportif yönetici vardı. Bir antrenör vardı. Ancak bu yapıyı Türkiye’deki kimse anlamadı, Fenerbahçe’dekiler, kulübün icindekiler de bu yapıyı anlamadı ve daha birinci günden bu yapıyı yıkmaya çalıştı. Yani, şu anda neler olduğuna bir bakın. Kulüp şu anda başarısız ve size garanti ederim ki 2018’deki tıpkı sebeplerden dolayı başarısız. bir fazlaca farklı şey kelam konusuydu. Ve hudut bozucu şeyler:
örneğin Slimani’yi aldık. Herkes onun bir felaket olduğunu söylemiş oldu. Lakin Slimani ondan sonrasında Monaco’da oynadı ve artık Lyon’da oynuyor. Ayew’le imzaladık, gereğince yeterli olmadığını söylemiş olduler. Bir yıl daha sonra, Swansea ile 18 gol attı ve 11 asist yaptı. Frey’le anlaştık, herkes Frey’in Fenerbahçe’nin gördüğü en makus oyuncu olduğunu söylemiş oldu. Şu anda Belçika’nın en düzgün forveti. Birkaç hafta evvel Belçika’daki kulübünün sportif yöneticisiyle görüştüm. Avrupa’daki biroldukca kulübün onu istediğini söylemiş oldu. Biliyorsunuz iste. Ferdi’yle uzun periyodik bir mukavele yaptık. Berke’yle uzun vadeli bir mukavele yaptık. Akademide işleri yoluna koymaya başladık. örneğin Mami yani Muhammed Gümüşkaya, bizim bulduğumuz ve geliştirmeye başladığımız bir oyuncuydu. Vaktimiz olsaydı, bize müsaade verselerdi, bize vakit verselerdi, grup şu anda hayli âlâ bir Slimani, fazlaca düzgün bir Frey yahut hala Brentford’la Premier Lig’de oynayan hayli uygun bir Zanka ile dolu olacaktı. Brentford’un bugün Fenerbahçe’yi yeneceğini garanti edebilirim. Brentford fazlaca yeterli bir kadro. Ve Zanka o kadroda oynuyor. Lakin Fenerbahçe’de oynayacak kadar düzgün değildi! Yani Ferdi, Berke, Frey, Zanka, Slimani, Ayew ve Vedat’tan oluşan bir karma olacaktı. Ve vaktimiz olsa daha epeyce Vedat, daha fazlaca Ferdi ve daha fazlaca Berke bulmuş olacaktık. Yani başarısızlık yapıyla ilgili. Bu kulübün nasıl yönetildiğiyle ilgili… Bu kulüp daima kendini imha etme modunda. Temel sorun bu.
“Emre’yi teknik yönetici yapmak istedim”
Her gün hayli şey oluyordu. Size bir örnek vereceğim. Emre‘yi teknik yöneticimiz yapmak istedim. Birkaç ay boyunca, “Emre antrenör olmalı” dedim ve bunu Emre’ye de söylemiş oldum. İdare heyeti “hayır” dedi. Ben ayrılıyorum, akabinde Emre’yi teknik yönetici yapıyorlar. Fakat idare şurasına Emre’nin deneyimli bir sportif yöneticiyle çalışırsa Fenerbahçe’de başarılı olacağını söylemiş oldum. Ben yahut bir diğeri olabilir. Ben olmak zorunda değildim. Emre, inanılmaz derecede akıllı, inanılmaz derecede tutkulu. O mükemmel bir önder. Futbolu biliyor, Fenerbahçe’yi seviyor. Mükemmel bir teknik yönetici olabilir. Lakin tecrübeli bir sportif yönetici ve idare şurası tarafınca desteklenmesi gerekiyor. Bana “Hayır” dediler. Ayrıldım, onu antrenör yaptılar. Bakın artık Başakşehir’de ne kadar yeterli işler yapıyor. Emre’nin inanılmaz yetenekli bir antrenör olacağına inanıyorum. Buna yüzde 100 kaniyim. Yani daima bu biçimde olumsuz bir hava… İdare şurasına daima kendimize şunu sormamız gerekiyor dedim: “Dışarıda epey güzel olan oyuncular niye Fenerbahçe’de yeterli değil? niye Fenerbahçe’den ayrılınca bir daha güzeller?” Biliyorsunuz, genel olarak Frey, Slimani, Zanka… Yani Zanka Fenerbahçe’den bedelsiz transfer oldu. Brentford’a imza attı, Brentford’da nizamlı oynuyor. Bu nasıl mümkün olabilir? İşin özünde, ne olduğunu biliyorum ve tek bilen de ben değilim. Emre de birebir şeyi düşünüyor. Son dönemimde, istifa etmeden, daha doğrusu kulüpten ayrılmadan evvel… Zira neredeyse 10-12 ay evvel istifa etmiştim. Devre içindilk evvel içeride Beşiktaş’la oynadık. Onları 3-1 bir yendik, mahvettik. O maçtan daha sonra Emre’nin sakatlandığını hatırlıyorum, yanıma gelip “Kimseyi almamalıyız. Sakin kalalım. Çalışmaya devam edelim ve şampiyonluğu kazanacağız” demişti. Onunla büsbütün hemfikirdim. daha sonraki maçta Rize’ye gittik, kazandık. Bir daha sonraki maçta ben ayrılmıştım, Gaziantep’te oynadılar, kazandılar. Bir daha sonraki maç, Başakşehir’le içeride oynadılar. Maçı İstanbul’da bir arkadaşımın meskeninde izlediğimi hâlâ hatırlıyorum. Başakşehir’i alanda katiyen mahvettiler. Zannediyorum masanın etrafındaki arkadaşlarıma “Fenerbahçe’nin şampiyon olmamasının mümkünatı yok” dedim. daha sonra Fenerbahçe içeriden infilak etti. 2018-19’da şampiyonluğa kenetlendiğimizi nitekim hissediyordum. Sahiden zira en âlâ ekibe sahiptik, oyuncular özgüvenliydi. Beşiktaş’a ya da Başakşehir’e karşı oynadığımız üzere yüksek tempoda oynadığımızda, kimsenin bizi durdurmasının yolu, hiç bir yolu yoktu. Mümkün değildi. Lakin o kadar epeyce şey oluyordu ki, kulübü her gün yönetim etmek neredeyse imkânsızdı. Ve o dönemi yedinci bitirdiler, bu dönem Trabzonspor’un 10 puan gerisindeler. Hakikaten epeyce yazık.
Geçen yıl The Athletic sitesine Fenerbahçe’de daima bir çeşit olumsuz hava olduğunu söylemiştiniz. Başarısızlığın sebebi bu muydu?
olağan olarak! Methetmek ve yüreklendirmek yerine, oyuncular içeriden yok ediliyor. Ekibi yüreklendirmek yerine, bir sportif yönetici, ondan sonrasında teknik yönetici ve başkalarının olduğu yapıyı desteklemek yerine, bu yapı yıkılmaya çalışılıyor. Ve bu büsbütün kulübün ortasından çıkıyor. Ve kulüpte o kadar yanlış bir işleyiş var ki geçen dönem da şahane oyuncuları vardı ve şampiyon olamadılar. Bu yıl bir daha işler yolunda gitmiyor. Yeterli berbat bir şeyleri denetim edebildiğimiz vakit, yani 2019-20 döneminde olağanüstü bir ekibimiz olduğunu size garanti edebilirim. Gustavo istim üstündeydi. Vedat istim üstündeydi. Emre’yi almıştık. Katiyen parlak bir kadroyduk. Ligi kazanabilirdik. Size garanti verebilirim. Lakin şampiyonluk için huzura gereksiniminiz var. Yapıya gereksiniminiz var, müdahale edilmemesine gereksiniminiz var ve insanların birbirine kenetlenmesine gereksiniminiz var. Fenerbahçe’de, eminim ki artık durum hâlâ bu biçimdedir, bunların hiç biri yok. Sonuç olarak, en düzgün oyunculara, en uygun teknik yöneticiye sahip olabilirsiniz, lakin kulüp kendi kendine çöker. O dönem şampiyon olamamak benim için hayli büyük bir hayal kırıklığıydı. Birincisi ayrılmak zorunda kaldım ve ikincisi kulübün şampiyonluğu kazandığını bakılırsamedim. Hâlâ fazlaca üzgünüm. Bu beni perişan etti.
25 Şubat 2019’da istifa etmeye karar verdiniz. niye bir yıl daha devam edip daha sonra ayrıldınız?
Zira mukavelem istifam kabul edilmedikçe ayrılmama müsaade vermiyordu. Kulüple konuşamadım, idare heyetindeki kimselerle üç dört ay konuşamadım. Telefonlarımı kimse açmıyordu. Kimse e-postalarıma yanıt vermiyordu. Üç dört ay hiç bilgi alamadım.
“İsterseniz beni dava edebilirsiniz ancak ayrılıyorum”
Yani, 2019’un başlarında…
Tüm o devir. Ve şayet ayrılsaydım, kulüp beni dava edebilir ve benden çok para isteyebilirdi. Şöyle düşündüm: Şayet ayrılırsam, bunu hakikat biçimde yapacaktım. 12 aylık ihbar süremi geçirmem gerekiyordu. ‘İstifamı verip ihbar süremi başlatacağım ve umarım daha evvel gitmeme müsaade verirler. Fakat vermezlerse, devam edeceğim, 12 ay kalacağım.’ dedim kendime. Ve ikinci sefer sahiden ayrıldığımda, artık daha fazla dayanamaz hale gelmiştim. Bununla uğraşmak imkânsızdı. Ve Emre’yi alıp, Altay’ı alıp, Vedat’ı alıp, Gustavo’yu alıp inşa etmek için bu kadar fazlaca vakit ve güç harcadığımız grubun bir nevi içeriden akına uğrayarak çökmesini görmenin hüsranı… Emre ve ben, hatta Ersun Yanal da o ekibin şampiyonluğu kazanacağına inanmıştık. Ne olursa olsun dedim, “isterseniz beni dava edebilirsiniz” ancak ben ayrılıyorum.
Son olarak, Fenerbahçe’ye imza attığınız için hiç pişman oldunuz mu?
Hayır, asla, asla. Asla da olmayacağım. Ülkeye, kente, insanlara aşık oldum, kulübe aşık oldum. Hâlâ Fenerbahçe Beko’nun oynadığı her EuroLeague maçını izliyorum.
Natürel ki. Bu gece maçı izleyeceğim. Vakit zaman uygun pek futbol ekibini da izliyorum zira birçok vakit birebir anda oynuyoruz. Lakin daha sonra o futbol beni öldürüyor, kadronun şimdiki üzere oynadığını, stadyumun boş olduğunu ve insanların idare heyetinin istifasını istediğini görmek, bu beni öldürüyor. Bu beni sahiden öldürüyor.