Ertuğrul Özkök, “Pazar Mektubu” başlığı altında, yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazısında bugün teknolojik gelişmelerle bir arada sporda yaşanan değişimleri kıymetlendirdi.
Özkök’ün “LeBron, ‘La Tache 84’ünü Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’la paylaşır mı?” başlıklı yazısı şu biçimde:
LeBron, ‘La Tache 84’ünü Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’la paylaşır mı?
Önce şunu söyleyeyim…
Bu bir futbol yazısı değil…
Bir “futbol yalnızca futbol değildir” yazısı…
Fransa’nın ve dünyanın önde gelen günlük spor gazetesi L’Equipe, geçtiğimiz pazar günü tam sayfa şu başlıkla çıktı:
“Les Bleus en Pole Position…”
Türkçeye şu biçimde çevirebilirsiniz:
”Fransa Pole pozisyonunda…”
Fransa Ulusal Futbol kadrosu o gün Polonya’ya karşı maça çıkıyordu.
‘Formula 1’ tabiri futbola nasıl girdi?
Futbolu sevenler için “pole pozisyonu” pek tanıdık bir kavram değil.
Çünkü bu bir futbol kavramı değil.
At yarışlarında doğmuş.
Yarışa en öndeki yuvadan başlayan atı belirtmek için kullanılıyor.
Ancak dünya bu kavramı Formula 1 yarışlarıyla tanıdı.
Formula 1’de yarışa en önde başlayan pilot ve otomobilin konumunu belirtmek için kullanılıyor.
Bu duruma kimin gireceği ise, bir gün evvel yapılan sıralama yarışlarında belirlenir.
Yani en avantajlı başlama yerini tanım eder.
Peki, dünyaca tanınmış bir spor gazetesi bunu futbol için niçin kullanır.
Çok sıradan…
Çünkü Formula 1 bugün artık “en ölçülebilir spor dalı” haline geldi.
Dijital ölçüm imkânlarının en tesirli ve yarışın neredeyse her saniyesi için kullanıldığı bir teknolojik periyoda girdik.
Katar utanç turnuvası olarak başladı, futbolda ihtilalle bitti
Katar’da yapılan Dünya Futbol Turnuvası, yolsuzluklar ve rüşvet dolu bir önyargı ile her insanın ve futbolun utanç turnuvası olarak başladı.
Ama artık sonuna geldiğimiz bu kupa, şimdiden dünya futbol tarihine bir dönüm noktası olarak girdi.
Futbolda artık bir “Katar öncesi” ve bir de “Katar daha sonrası” var.
Çünkü bu turnuva, dünya futbolunun yazılmış biroldukça kanununu kadük ilan etti.
Futbol artık bir Avrupa ve Latin Amerika sporu değil.
Futbol bütün dünyanın sporu haline geldi.
İlk işaret 9 ay evvel 6 Şubat günü gelmişti
Biraz geriye dönelim…
Dünya medya mensupları 6 Şubat 2022 günü, yani Katar’daki Dünya Kupası’nın başlamasına 9 ay kala New York’tan gelen bir haberle şaşkınlığa uğradı.
New York Times gazetesi, o güne kadar spor meraklılarının bile pek tanımadığı “The Athletic” isimli bir spor haber sitesini satın almıştı.
Daha da şaşırtıcısı bu siteye 550 milyon dolar üzere epeyce büyük bir para ödemişti.
New York Times, o güne kadar spor haberlerine epeyce fazla ehemmiyet veren bir yayın kuruluşu değildi.
Spor medyası, o alımın ne manaya geldiğini, Katar’daki turnuvanın başlamasından bir hafta daha sonra, gazetenin Mbappe üzerine yayınladığı olağanüstü bir tahlil yazısı ile anladı.
Bu turnuvanın yükselen birinci yıldızı New York Times ve Athletic sitesiydi.
Sprintte Mbappe mi süratli yoksa Hüseyin Bolt mu?
O yazıyı okuyanlar, futbol gazeteciliğinin tekrar geri dönmemek üzere değiştiğini anlamıştı.
Athletic, sprintte Fransız ulusal ekip oyuncusu Mbappe ile, 100 metrenin eşsiz koşucusu Hüseyin Bolt’u karşılaştırıyordu.
Her şeyin saliselerle ölçülebildiği bir dünyada artık kıyaslamanın ölçüleri de değişmişti.
Toplu sprint ve topsuz sprint karşılaştırılabilirdi.
Bir Netflix belgeseli Simon Kuper’i hatırlattı
Ünlü İngiliz futbol muharriri Simon Kuper 1994 yılında yeni gazeteciliğin birinci işaretini vermişti.
“Futbol Asla Yalnızca Futbol Değildir” kitabı, bu sporun, o yıldan Katar’a katar geçecek 28 yıl ortasında nelerin değişeceğinin birinci işaretiydi.
Bunun birinci örneği de, Katar öncesi Netflix’te yayınlanan bir belgesel oldu.
Doha’daki maçlar başlamadan 15 gün evvel Netflix’e konan ve Dünya Kupası maçlarının Katar’da oynanmasını sağlamak için FİFA’da (Uluslararası Futbol Federasyonları Birliği) dönen dolapları, rüşvetleri anlatan belgesel, ortalığı darmaduman etmişti.
İşte bu yolsuzluk tozdumanı ortasında başlayan turnuva, kimsenin beklemediği bir muvaffakiyet ile sonuçlanıyor ve futbol tarihi değişiyor.
David Beckham’ın konutunda hangi tablolar var?
Sanat alanında da durum bu biçimde, ya sanatta…
Katar’da İngiltere’nin bütün maçlarında tribünde gördüğümüz eski İngiliz futbolcu David Beckham uygun bir Damien Hirst tukunu. Meskeninde onun tablosu haricinde da uygun bir koleksiyonu var.
Eski NBA oyuncusu Amar’e Stoudemire’nin konutunda Jean-Michel Basquiat, Rob Priut, Hebru Brantley üzere sanatkarları yapıtları bulunuyor.
Bizde de Fenerbahçe’nin eski kalecisi Volkan Demirel’in uygun bir sanat yapıtı koleksiyoncusu olduğu biliniyor.
Anlayacağınız bir vakit içinder vaktini barlarda kulüplerde geçiren atletten diğer bir profile geçiyoruz.
İran Ulusal Ekibi’nin ulusal marş protestosu unutulabilir mi?
Hiç kuşkunuz olmasın ki bu sportmenlerin dünya ile ilgileri artık diğer bir noktada…
İran Ulusal Futbol Ekibi’nin Katar’da, başını açmak özgürlüğünü yaşamı kıymetine savunan bayanlara dayanağını göstermek için ulusal marşını söylememesi epey taze bir hatıra olarak başımıza yerleşti.
Basketçi şortları niye bu biçimde uzadı?
Legacy belgeseli bize bir şeyi daha anlatıyor.
Amerikalı basketbol oyuncularının şortlarının uzaması 1991 yılında Rodney King isimli frika kökenli bir Amerikalının Los Angeles’ta polis tarafınca dövülerek öldürülmesinden daha sonra başlamış.
Bu olay ABD’nin Doğu tarafında New York’un Bronx bölgesinde yoksulluğa isyan olarak doğan Hip Hop kültürü ve rap müziğinin Batı’ya sıçramasına yol açmış.
Rap müziği siyah bir Amerikalının öldürülmesine isyanın müziği haline gelince, Amerikalı basketbol oyuncuları da rapçileri taklit ederek şortlarını uzatmaya başlamış.
İkinci olay ise pandemi sırasında başlayan “Black Lives Matter” hareketi oldu.
Basket grupları bunu protesto etmek ve dayanışmalarını göstermek için maçlara siyah formalarla çıktılar.
Dediğim üzere “futbol artık yalnızca futbol değildir…”
Basketbol da öyle…
Japonya’nın ikinci golü için Toroğlu’na muhtaçlık var mı?
Dediğim üzere, spor artık ölçülebilir bir şey…
Formula 1’in “spor matematiği” öteki spor kollarına da yayıldı…
Japonya’nın ikinci goldeki topununun çizgiyi geçip geçmediğini tartışmak için Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’ın yorumuna gereksinimimiz kalmadı.
Topun üstündeki çip bize söylüyor aslına bakarsanız…
Penaltı mı, ofsayt mı…
Onu da VAR ve ölçümler gösteriyor…
Yani futbolda artık yeni şeyler söyleme zamanı…
Peki Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’a artık teşekkür edip, haydi güle güle mi diyeceğiz…
Erman Toroğlu’na haydi güle güle mi diyeceğiz?
Hayır.. Asla o denli olmayacak.
Çünkü onlara da muhtaçlığımız var.
Bir defa şunu yanlış anlamayın. Erman Toroğlu’nun spor bilgisini ve deneyimini asla küçümsemiyorum.
Tam bilakis, örneğin Türkiye hudutları dışına çıkıp, Avrupa şampiyonasını anlattığındaki performansını öven bir yazıyı da şahsen kendim yazmıştım.
Hiç elbet Toroğlu ve Çakar kalacak.
Spor bir yandan ölçüm, matematik, teknik takip, CSI (olay yeri inceleme işi…)
Ama bir yandan da “A big entertainement..”
Büyük bir cümbüş yani…
Diyeceğim, onlarla eğlenmeye devam edeceğiz…
Eğlence Erman’dan bilgi Athletic’ten
Bu cümbüşün stand-up tarafını onlar yapmayla devam edecek.
Muhtemelen daha büyük reytingi de onlar yapacak.
Ama maçın teknik tahlillerini, yorumlarını yeni kuşak diğer yorumculardan dinleyeceğiz…
Yani New York Times’ın Athletic zihniyeti ile düşünen, yazan ve konuşanlardan…
Biliyorum bu biçimde bir yazının sonunda siz de şu soruyu soracaksınız…
Ya siyasi yorumcular…
Sporda amigo var çok olağan olarak siyasette de ‘konuşan kafa’ olacak
Aaa bakın orada da durum hiç farklı değil…
Orada da gerçek bilgiye, tahlile, yoruma muhtaçlığımız giderek büyüyecek…
Ama orada da cümbüşe, stand-up gereksinimimiz var.
Gerçek bilgi ve tahlili yeni jenerasyon yorumculardan dinleyeceğiz…
Ama hiç kuşkunuz olmasın televizyonlardaki “konuşan kafa” programlarıyla eğlenmeye de devam edeceğiz…
Çünkü insan vargayet, eğlenmeye, gülmeye, sonlanmaya, baş bulmaya, gereksinim da olacak…
İnsan vargayet amigoluk da ölmeyecek…
Her şey daha hoş olacak…
Özkök’ün “LeBron, ‘La Tache 84’ünü Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’la paylaşır mı?” başlıklı yazısı şu biçimde:
LeBron, ‘La Tache 84’ünü Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’la paylaşır mı?
Önce şunu söyleyeyim…
Bu bir futbol yazısı değil…
Bir “futbol yalnızca futbol değildir” yazısı…
Fransa’nın ve dünyanın önde gelen günlük spor gazetesi L’Equipe, geçtiğimiz pazar günü tam sayfa şu başlıkla çıktı:
“Les Bleus en Pole Position…”
Türkçeye şu biçimde çevirebilirsiniz:
”Fransa Pole pozisyonunda…”
Fransa Ulusal Futbol kadrosu o gün Polonya’ya karşı maça çıkıyordu.
‘Formula 1’ tabiri futbola nasıl girdi?
Futbolu sevenler için “pole pozisyonu” pek tanıdık bir kavram değil.
Çünkü bu bir futbol kavramı değil.
At yarışlarında doğmuş.
Yarışa en öndeki yuvadan başlayan atı belirtmek için kullanılıyor.
Ancak dünya bu kavramı Formula 1 yarışlarıyla tanıdı.
Formula 1’de yarışa en önde başlayan pilot ve otomobilin konumunu belirtmek için kullanılıyor.
Bu duruma kimin gireceği ise, bir gün evvel yapılan sıralama yarışlarında belirlenir.
Yani en avantajlı başlama yerini tanım eder.
Peki, dünyaca tanınmış bir spor gazetesi bunu futbol için niçin kullanır.
Çok sıradan…
Çünkü Formula 1 bugün artık “en ölçülebilir spor dalı” haline geldi.
Dijital ölçüm imkânlarının en tesirli ve yarışın neredeyse her saniyesi için kullanıldığı bir teknolojik periyoda girdik.
Katar utanç turnuvası olarak başladı, futbolda ihtilalle bitti
Katar’da yapılan Dünya Futbol Turnuvası, yolsuzluklar ve rüşvet dolu bir önyargı ile her insanın ve futbolun utanç turnuvası olarak başladı.
Ama artık sonuna geldiğimiz bu kupa, şimdiden dünya futbol tarihine bir dönüm noktası olarak girdi.
Futbolda artık bir “Katar öncesi” ve bir de “Katar daha sonrası” var.
Çünkü bu turnuva, dünya futbolunun yazılmış biroldukça kanununu kadük ilan etti.
Futbol artık bir Avrupa ve Latin Amerika sporu değil.
Futbol bütün dünyanın sporu haline geldi.
| Türk medyasındaki birinci iki tesiri şu iki yazardı Asıl büyük ihtilal ise futbolda ölçüm imkânlarının neredeyse Formula 1 yarışlarına yaklaşmış olmasıydı. Çipli toptan, hakem ve futbolcular üzerine yerleştirilen sensörler, maçı izleyen kamera sayısının akıl almaz ölçüde artması ve bunlara uygun fazlaca gelişmiş yazılımlar, bir manada bir zihniyet ihtilalinin şafağı oldu. Bunun birinci tesirlerini Türk basınında da gördük. Hürriyet Spor Müdürü Mehmet Aslan geçen hafta hayli kıymetli bir yazı yazdı ve klasik futbol yorumculuğunun artık sona geldiğini söylemiş oldu. Türkiye’nin en tanınmış siyaset yazarlarından Güneri Cıvaoğlu’nun Milliyet’te Dünya Futbol Şampiyonası ile ilgili üç yazısı da bu gelişimin teknik ve siyasi yansımalarını hayli hoş anlatıyordu. |
İlk işaret 9 ay evvel 6 Şubat günü gelmişti
Biraz geriye dönelim…
Dünya medya mensupları 6 Şubat 2022 günü, yani Katar’daki Dünya Kupası’nın başlamasına 9 ay kala New York’tan gelen bir haberle şaşkınlığa uğradı.
New York Times gazetesi, o güne kadar spor meraklılarının bile pek tanımadığı “The Athletic” isimli bir spor haber sitesini satın almıştı.
Daha da şaşırtıcısı bu siteye 550 milyon dolar üzere epeyce büyük bir para ödemişti.
New York Times, o güne kadar spor haberlerine epeyce fazla ehemmiyet veren bir yayın kuruluşu değildi.
Spor medyası, o alımın ne manaya geldiğini, Katar’daki turnuvanın başlamasından bir hafta daha sonra, gazetenin Mbappe üzerine yayınladığı olağanüstü bir tahlil yazısı ile anladı.
Bu turnuvanın yükselen birinci yıldızı New York Times ve Athletic sitesiydi.
Sprintte Mbappe mi süratli yoksa Hüseyin Bolt mu?
O yazıyı okuyanlar, futbol gazeteciliğinin tekrar geri dönmemek üzere değiştiğini anlamıştı.
Athletic, sprintte Fransız ulusal ekip oyuncusu Mbappe ile, 100 metrenin eşsiz koşucusu Hüseyin Bolt’u karşılaştırıyordu.
Her şeyin saliselerle ölçülebildiği bir dünyada artık kıyaslamanın ölçüleri de değişmişti.
Toplu sprint ve topsuz sprint karşılaştırılabilirdi.
Bir Netflix belgeseli Simon Kuper’i hatırlattı
Ünlü İngiliz futbol muharriri Simon Kuper 1994 yılında yeni gazeteciliğin birinci işaretini vermişti.
“Futbol Asla Yalnızca Futbol Değildir” kitabı, bu sporun, o yıldan Katar’a katar geçecek 28 yıl ortasında nelerin değişeceğinin birinci işaretiydi.
Bunun birinci örneği de, Katar öncesi Netflix’te yayınlanan bir belgesel oldu.
Doha’daki maçlar başlamadan 15 gün evvel Netflix’e konan ve Dünya Kupası maçlarının Katar’da oynanmasını sağlamak için FİFA’da (Uluslararası Futbol Federasyonları Birliği) dönen dolapları, rüşvetleri anlatan belgesel, ortalığı darmaduman etmişti.
İşte bu yolsuzluk tozdumanı ortasında başlayan turnuva, kimsenin beklemediği bir muvaffakiyet ile sonuçlanıyor ve futbol tarihi değişiyor.
| 25 Ocak 2020 günü basket tarihine geçen bir skor Değişen yalnızca futbolun oynanma ölçüleri değil. Sporcular da tarihi bir dönüşüm ortasında. 25 Ocak 2020 günü Los Angeles Lakers ile Philadelphia 76’ers içinde oynanan basketbol maçında tarihi bir an yaşandı. LeBron James o maçta attığı bir sayı ile NBA basketbol tarihinde en epeyce sayı atan oyuncular sıralamasında bir mucize yarattı ve Kobe Bryant’ın attığı sayıları geçti. O gün bütün dünya medyası bu haberi duyurdu. İşte o gün bugüne kadar hiç bilmediğimiz duygusal bir şey yaşandı. Bunu da geçen hafta Disney Plus tarafınca gösterime sokulan ve Los Angeles Lakers ekibinin kuruluşunu ve tarihini anlatan “Legacy” isimli 10 kısımlık bir belgeselde öğrendik. LeBron James soyunma odasında dolabını açınca Dizinin 10’uncu bölümünde LeBron James o günü şöyleki anlatıyor: “Soyunma odasına dönüp, dolaptan cep telefonumu aldığımda beni sürpriz bekliyordu. Kobe Bryant bir tweet atmış ve benim kendisini geçmemi kutluyordu. “Şimdi daha da yüksek sayılara gideceksin” diyerek de yüreklendiriyordu. Bu tweet onu epeyce etkilemiş. Kobe Bryant bununla da kalmamış. “Evime döndüğümde beni bir kutu bekliyordu. Açtım, Kobe bana bir şişe ‘La Tache 84’ göndermiş…” Bunu birinci kere açıklıyorum diyerek sonucunı açıklıyor LeBron James, “Bunu burada birinci kez açıklıyorum” diyerek kelamını şöyleki bitiriyor: “Kobe’nin kutlama ikramını mahzenime koydum. O şişe hiç bir vakit açılmayacak…” Şimdi diyebilirsiniz ki, “Ne var bunda, alt tarafı bir şişe şarap göndermiş.” Hayır şöyleki bir detayı var… Niye bir şişe Petrus değil de La Tache Şarabın senyörleri için Burgonya’nın Romanee parselleri fazlaca özel bir yere sahiptir. Romanee Conti ve La Tache şarap uzmanlarının gözünde bir incidir. Şarabı o “senyörite” seviyesinde bilmeyenler, kıymetli bir şarabı ikram gönderecekleri vakit “Petrus” üzere “Chateau Lafitte” yahut “Chateau Margaux” üzere daha geniş bir kitle tarafınca bilinen ve “Voaaav” dedirtecek bir markayı tercih eder. Bu anekdot bana şunu söylüyor. Demek ki sportmenler artık, “lüks” dediğimiz tüketimde rafine sayılacak bir düzeye gelmiş. |
David Beckham’ın konutunda hangi tablolar var?
Sanat alanında da durum bu biçimde, ya sanatta…
Katar’da İngiltere’nin bütün maçlarında tribünde gördüğümüz eski İngiliz futbolcu David Beckham uygun bir Damien Hirst tukunu. Meskeninde onun tablosu haricinde da uygun bir koleksiyonu var.
Eski NBA oyuncusu Amar’e Stoudemire’nin konutunda Jean-Michel Basquiat, Rob Priut, Hebru Brantley üzere sanatkarları yapıtları bulunuyor.
Bizde de Fenerbahçe’nin eski kalecisi Volkan Demirel’in uygun bir sanat yapıtı koleksiyoncusu olduğu biliniyor.
Anlayacağınız bir vakit içinder vaktini barlarda kulüplerde geçiren atletten diğer bir profile geçiyoruz.
İran Ulusal Ekibi’nin ulusal marş protestosu unutulabilir mi?
Hiç kuşkunuz olmasın ki bu sportmenlerin dünya ile ilgileri artık diğer bir noktada…
İran Ulusal Futbol Ekibi’nin Katar’da, başını açmak özgürlüğünü yaşamı kıymetine savunan bayanlara dayanağını göstermek için ulusal marşını söylememesi epey taze bir hatıra olarak başımıza yerleşti.
Basketçi şortları niye bu biçimde uzadı?
Legacy belgeseli bize bir şeyi daha anlatıyor.
Amerikalı basketbol oyuncularının şortlarının uzaması 1991 yılında Rodney King isimli frika kökenli bir Amerikalının Los Angeles’ta polis tarafınca dövülerek öldürülmesinden daha sonra başlamış.
Bu olay ABD’nin Doğu tarafında New York’un Bronx bölgesinde yoksulluğa isyan olarak doğan Hip Hop kültürü ve rap müziğinin Batı’ya sıçramasına yol açmış.
Rap müziği siyah bir Amerikalının öldürülmesine isyanın müziği haline gelince, Amerikalı basketbol oyuncuları da rapçileri taklit ederek şortlarını uzatmaya başlamış.
İkinci olay ise pandemi sırasında başlayan “Black Lives Matter” hareketi oldu.
Basket grupları bunu protesto etmek ve dayanışmalarını göstermek için maçlara siyah formalarla çıktılar.
Dediğim üzere “futbol artık yalnızca futbol değildir…”
Basketbol da öyle…
| LeBron James o La Tache şişesini Erman Toroğlu ile paylaşır mı? Bu uzun örneklerden daha sonra geliyorum başlıktaki soruya. LeBron James, Kobe Braynt’ın gönderdiği o La Tache 84’ü Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’la paylaşır mı… Tabii saçma bir soru olduğunu biliyorum, o niçinle karşılığım da bir fantezi olacak. Şişeyi hiç bir vakit açmayacağını dediğine bakılırsa bu biçimde bir şey kelam konusu olamaz. Ya sporu konuşmak… Onu konuşabilirler mi… O da şüpheli… Çünkü Katar’daki oyunlar spor gazeteciliği ve yorumculuğunu artık apayrı bir mahalleye taşıdı… |
Japonya’nın ikinci golü için Toroğlu’na muhtaçlık var mı?
Dediğim üzere, spor artık ölçülebilir bir şey…
Formula 1’in “spor matematiği” öteki spor kollarına da yayıldı…
Japonya’nın ikinci goldeki topununun çizgiyi geçip geçmediğini tartışmak için Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’ın yorumuna gereksinimimiz kalmadı.
Topun üstündeki çip bize söylüyor aslına bakarsanız…
Penaltı mı, ofsayt mı…
Onu da VAR ve ölçümler gösteriyor…
Yani futbolda artık yeni şeyler söyleme zamanı…
Peki Erman Toroğlu ve Ahmet Çakar’a artık teşekkür edip, haydi güle güle mi diyeceğiz…
Erman Toroğlu’na haydi güle güle mi diyeceğiz?
Hayır.. Asla o denli olmayacak.
Çünkü onlara da muhtaçlığımız var.
Bir defa şunu yanlış anlamayın. Erman Toroğlu’nun spor bilgisini ve deneyimini asla küçümsemiyorum.
Tam bilakis, örneğin Türkiye hudutları dışına çıkıp, Avrupa şampiyonasını anlattığındaki performansını öven bir yazıyı da şahsen kendim yazmıştım.
Hiç elbet Toroğlu ve Çakar kalacak.
Spor bir yandan ölçüm, matematik, teknik takip, CSI (olay yeri inceleme işi…)
Ama bir yandan da “A big entertainement..”
Büyük bir cümbüş yani…
Diyeceğim, onlarla eğlenmeye devam edeceğiz…
Eğlence Erman’dan bilgi Athletic’ten
Bu cümbüşün stand-up tarafını onlar yapmayla devam edecek.
Muhtemelen daha büyük reytingi de onlar yapacak.
Ama maçın teknik tahlillerini, yorumlarını yeni kuşak diğer yorumculardan dinleyeceğiz…
Yani New York Times’ın Athletic zihniyeti ile düşünen, yazan ve konuşanlardan…
Biliyorum bu biçimde bir yazının sonunda siz de şu soruyu soracaksınız…
Ya siyasi yorumcular…
Sporda amigo var çok olağan olarak siyasette de ‘konuşan kafa’ olacak
Aaa bakın orada da durum hiç farklı değil…
Orada da gerçek bilgiye, tahlile, yoruma muhtaçlığımız giderek büyüyecek…
Ama orada da cümbüşe, stand-up gereksinimimiz var.
Gerçek bilgi ve tahlili yeni jenerasyon yorumculardan dinleyeceğiz…
Ama hiç kuşkunuz olmasın televizyonlardaki “konuşan kafa” programlarıyla eğlenmeye de devam edeceğiz…
Çünkü insan vargayet, eğlenmeye, gülmeye, sonlanmaya, baş bulmaya, gereksinim da olacak…
İnsan vargayet amigoluk da ölmeyecek…
Her şey daha hoş olacak…