Londra’da tiyatro seyircileri, şu anda 57 yaşında olan ve bir başka Dünya Kupası şampiyonluğu için uzun arayışlarında erkek milli futbol takımının dramını ve ıstırabını anlatan bir hit olan Dear England’a akın etti. Pazar günü, İngiltere kadın takımı Sidney’deki işlerini nihayet bitirebildi.
Kadınlar Dünya Kupası finalinde her iki takımın da birincisi olan İngiltere, İspanya ile karşı karşıya geliyor. Yaklaştıklarında, İngiltere’nin turnuvadaki etkileyici yürüyüşü, erkek takımının resmi olmayan marşı “Üç Aslan”ın her zaman iyimser bir şekilde ifade ettiği gibi “futbol eve geliyor” umudunu ateşledi.
Aslanların değil de Dişi Aslanların başarabilmesi, erkek takımının acılı tarihinin kaçırılan şanslar, yerine getirilmeyen sözler ve nakavt yenilgiler (özellikle Almanya’ya ve özellikle penaltılardan sonra) olduğu bir ülkede insanları kandıran ve kafalarını karıştıran bir bükülme. – ulusal ruha derinden gömülüdür.
İngiltere’deki Leicester Üniversitesi’nden spor sosyologu John Williams, “Bunun kadın futbolu için gerçekten büyük bir an olduğu inkar edilemez” dedi. “Ama erkeklerin sırtındaki maymunu kaldırmıyor. Aksine, bu işi kadınlar yaptığında onları daha az korkutucu ve daha suçlu gösteriyor.”
Oyunun ruhani evi olduğunu iddia eden bir ülkede, kazanmak kazanmaktır – ve kadın ve erkek, genç ve yaşlı dişi aslanlara tezahürat yapmaktadır. Cuma günü metroyla Londra’da seyahat eden Bristol danışmanı Brad Jones, “İngiltere olduğu sürece futbolu eve kimin getirdiği umurumda değil” dedi.
Ancak futbolu da erkek arkadaşlığının önemli bir ifadesi olarak gören bir ülkede erkek takımının inişli çıkışlı tarihi, kadınlara erkek kardeşleri gibi davranılmadığı yönünde eleştirilere yol açtı.
Hükümet, İngiltere’nin kazanması durumunda – İngiliz deyimiyle ülke çapında bir dinlenme günü için – resmi tatil ilan etmeyi reddetti. Eleştirmenler, yetkililerin bunu erkek takımının bir daha dünya şampiyonu olup olmayacağını düşünmeden yapacaklarını söylediler. Ne Başbakan Rishi Sunak ne de Futbol Federasyonu Başkanı Prens William maçı izlemek için Avustralya’ya gitmeyi düşünmüyor.
Kraliçe II. Elizabeth, İngiltere’nin son ve tek zaferi olan 1966 Dünya Kupası finaline katıldı (kendi sahasında Batı Almanya’yı uzatmaların ardından 4-2 yendi). Kupayı İngiltere kaptanı Bobby Moore’a takdim etti. İspanya, Kraliçe Letizia ve 16 yaşındaki kızı Infanta Sofia’yı final için Sidney’e göndermeyi planlıyor.
İngiliz tabloid gazetesi The Daily Mail’de köşe yazarı AN Wilson, “İspanyol takımı Pazar sabahı tribünlere baktığında kraliçesini görecekler” dedi. “Cesur dişi aslanlarımız bir İngiliz asilzadesini görmek için gözlerini zorlarlarsa,” diye gözlemledi, “kimseyi hiç tanımadıkları için affedilecekler.”
Pazar sabahı alkol kısıtlamaları nedeniyle, barlar bile İngiltere’de saat 11:00 olan başlama vuruşundan önce pint servisi yapamayabilir. Hükümet, muhalefetteki Liberal Demokratların yasayı gevşetici kurallar geçirmesi için parlamentoyu geri çağırma yönündeki teatral çağrısını reddetti. Ancak kıdemli bir bakan olan Michael Gove, yerel meclislere bir mektup yazarak yerel meclislerin barları normalden bir saat önce açmasını istedi.
Gove, taraftarların “bu özel gün için başlama vuruşundan önce bir araya gelip bir içkinin tadını çıkarabilmeleri” gerektiğini söyledi ve ekledi: “Bütün ülke, bu Pazar İngiltere’nin 1966’dan beri en büyük maçında direksiyon başına geçmeye hazır. durmak.” “
Aslında Bay Gove oyunun önemi konusunda haklı. Ancak gerçek daha farklı. Geçen yıl kadınlar, 1966’dan bu yana İngiltere’ye ilk büyük futbol kupasını getiren Avrupa şampiyonluğunu kazandı.
Erkekler için, takımın anlatısını belirleyen galibiyetler değil, kayıplardır. Aralık ayında İngiltere, Katar’daki Dünya Kupası çeyrek finalinde Fransa tarafından görevden alındı. Temmuz 2021’de Avrupa finalinde İtalya’ya penaltılarla yenildiler ve Wembley’deki 67.000 seyirciyi şok ve çaresizlik içinde bıraktılar.
Bu kalp kırıklığı, 1996’da Almanya’ya karşı yarı finalde takımın şu anki teknik direktörü ve İngiliz oyuncu Gareth Southgate’in kaçırdığı bir başka rezil penaltı gibi, Sevgili İngiltere’de yakalandı. , Bay Southgate’in o zamandan beri bir araya getirdiği coşkulu, çeşitli ve politik açıdan bilinçli kadroyla tutarlı.
İngiltere’nin erkek oyuncuları, İngiltere’yi ırksal adaletsizliği protesto etmek için maçlardan önce diz çökmek gibi hassas sorunlarla yüzleşmeye zorladı. 2021 mağlubiyetinde üç siyahi genç oyuncu penaltı kaçırdıktan sonra ırkçı hakaretlere maruz kaldı.
Mevcut kadroda sadece iki siyah oyuncu bulunan kadın takımı, erkek takımına göre ırksal olarak daha az çeşitlidir. Spor sosyoloğu Profesör Williams, temsilin İngiltere’deki kadın futbolunun Amerika Birleşik Devletleri’ndekine benzer bir orta sınıf banliyö sporu olarak gelişimini yansıttığını söyledi. Ancak Amerikan kadın takımının – veya bu konuda İngiltere erkek takımının – aksine, Dişi Aslanlar genellikle siyasi mücadelenin dışında kaldılar.
Profesör Williams, “Takımdaki hiç kimse politik olarak açık sözlü olarak tanınmıyor” dedi. Gay ve lezbiyen hakları ve bazı siyasi sağcılar için kampanyalar yürüten ve bazı İngiliz erkekler tarafından karalanan ABD’li yıldız kanat oyuncusuna atıfta bulunarak, “Megan Rapinoe’nun ABD milli takımına getirdiği boyuta sahip değiller” diye ekledi. Oyuncular, İngiltere’deki sağcı figürler tarafından siyasi açıklamaları nedeniyle eleştirildi.
İngiltere’nin kadınları en çok güçlü takım ruhları ve sahadaki yorulmak bilmez sürüşleriyle tanınırlar. Ayık Hollandalı teknik direktörü Sarina Wiegman, kendi ülkesinin tarafını Dünya Kupası finaline taşımış ve burada ABD’ye kaybetmiş eski bir oyuncu. Daha zayıf rakiplere karşı skoru yükseltmekten korkmuyor.
Bununla birlikte, dünya çapında erkek egemen bir sporda sadece kadın olarak, İngiltere’nin oyuncuları daha uzun bir sosyal tarihin parçası. Ülkenin Futbol Federasyonu, 1921’de, kısmen, Birinci Dünya Savaşı nedeniyle erkek maçları askıya alınırken kadın futbolunun çok popüler hale gelmesi korkusuyla, kadınların profesyonel futbol oynamasını yasakladı.
1966 Dünya Kupası’ndaki zafer, kadın futboluna olan ilgiyi yeniden canlandırdı, ancak 1990’lara kadar Futbol Federasyonu kadın futbolunun sorumluluğunu yeniden üstlendi. Premier Lig tarafları, özellikle Arsenal, Chelsea ve Manchester City, elit kadın takımlarını sahaya sürdükçe, profili son yıllarda hızla yükseldi.
Bir başka ikonik kulüp olan Manchester United’ın, Şubat ayında kendisine yönelik tecavüz ve saldırı girişimi suçlamaları düştükten sonra yıldız forvet Mason Greenwood’u eski durumuna getirip getirmeme konusunda karar verirken dördü milli takım üyesi olan oyuncularına danışmak istediği bildiriliyor.
Bazı spor yorumcularına göre, bu toplumsal cinsiyet duyarlılığı girişimi, Dünya Kupası finaline hazırlanan oyuncular için talihsiz bir dikkat dağıtıcıydı.
Kadın futbolundaki tüm gelişmelerle birlikte – ister daha fazla televizyon yayını olsun, ister maç kalitesinin artması olsun – bir fark göze çarpıyor: erkekler kadınlardan daha iyi maaş alıyor. İngiltere’nin en iyi oyuncuları bile – kaptan Millie Bright gibi; forvet Alessia Russo; veya bu turnuvanın öne çıkan yıldızlarından biri olan Lauren James – erkek meslektaşlarına kıyasla yalnızca küçük bir kesir kazanıyor.
Profesör Williams, kadın oyunlarının erkek oyunlarına göre çocuklu aileleri daha fazla cezbetme eğiliminde olduğunu ve atmosferin daha az kabile, agresif ve alkolik hissettirebileceğini söyledi.
“‘Zamanı geldi’ diyen bazı erkek hayranlar var. Kadın futbolunun kalitesi çok daha iyi” dedi. “Ancak tüm bunların büyük bir zaman kaybı olduğunu söyleyen bir grup erkek taraftar olduğu açık. ‘Futbol izlemek kadınlardan uzaklaşmanın bir yolu’ diyorlar.”
Bir ilkokul müdürü olan 45 yaşındaki Lyndsey Jefford, Cuma günü Londra’daki Victoria İstasyonu’nda yürürken şunları söyledi: “Kadınların ne kadar iyi performans gösterdiğini görmek beni gerçekten gururlandırdı, ancak yine de insanların kadın futbolunun gerilediğini görmesi beni üzüyor. “Erkekler farklı bir oyun oynuyor.”
Dijital pazarlama alanında çalışan 24 yaşındaki Declan Bird, İngiltere’nin kadın veya erkek takımlarının Dünya Kupası’nı kazanmasının çok da önemli olmadığını kabul ediyor. Ve bir kadının kazanmasının yararlı bir potansiyel faydasına işaret etti.
“Umarım” dedi, “erkek takımına ilham verir.”
Natasha Frost raporlamaya katkıda bulundu.
Kadınlar Dünya Kupası finalinde her iki takımın da birincisi olan İngiltere, İspanya ile karşı karşıya geliyor. Yaklaştıklarında, İngiltere’nin turnuvadaki etkileyici yürüyüşü, erkek takımının resmi olmayan marşı “Üç Aslan”ın her zaman iyimser bir şekilde ifade ettiği gibi “futbol eve geliyor” umudunu ateşledi.
Aslanların değil de Dişi Aslanların başarabilmesi, erkek takımının acılı tarihinin kaçırılan şanslar, yerine getirilmeyen sözler ve nakavt yenilgiler (özellikle Almanya’ya ve özellikle penaltılardan sonra) olduğu bir ülkede insanları kandıran ve kafalarını karıştıran bir bükülme. – ulusal ruha derinden gömülüdür.
İngiltere’deki Leicester Üniversitesi’nden spor sosyologu John Williams, “Bunun kadın futbolu için gerçekten büyük bir an olduğu inkar edilemez” dedi. “Ama erkeklerin sırtındaki maymunu kaldırmıyor. Aksine, bu işi kadınlar yaptığında onları daha az korkutucu ve daha suçlu gösteriyor.”
Oyunun ruhani evi olduğunu iddia eden bir ülkede, kazanmak kazanmaktır – ve kadın ve erkek, genç ve yaşlı dişi aslanlara tezahürat yapmaktadır. Cuma günü metroyla Londra’da seyahat eden Bristol danışmanı Brad Jones, “İngiltere olduğu sürece futbolu eve kimin getirdiği umurumda değil” dedi.
Ancak futbolu da erkek arkadaşlığının önemli bir ifadesi olarak gören bir ülkede erkek takımının inişli çıkışlı tarihi, kadınlara erkek kardeşleri gibi davranılmadığı yönünde eleştirilere yol açtı.
Hükümet, İngiltere’nin kazanması durumunda – İngiliz deyimiyle ülke çapında bir dinlenme günü için – resmi tatil ilan etmeyi reddetti. Eleştirmenler, yetkililerin bunu erkek takımının bir daha dünya şampiyonu olup olmayacağını düşünmeden yapacaklarını söylediler. Ne Başbakan Rishi Sunak ne de Futbol Federasyonu Başkanı Prens William maçı izlemek için Avustralya’ya gitmeyi düşünmüyor.
Kraliçe II. Elizabeth, İngiltere’nin son ve tek zaferi olan 1966 Dünya Kupası finaline katıldı (kendi sahasında Batı Almanya’yı uzatmaların ardından 4-2 yendi). Kupayı İngiltere kaptanı Bobby Moore’a takdim etti. İspanya, Kraliçe Letizia ve 16 yaşındaki kızı Infanta Sofia’yı final için Sidney’e göndermeyi planlıyor.
İngiliz tabloid gazetesi The Daily Mail’de köşe yazarı AN Wilson, “İspanyol takımı Pazar sabahı tribünlere baktığında kraliçesini görecekler” dedi. “Cesur dişi aslanlarımız bir İngiliz asilzadesini görmek için gözlerini zorlarlarsa,” diye gözlemledi, “kimseyi hiç tanımadıkları için affedilecekler.”
Pazar sabahı alkol kısıtlamaları nedeniyle, barlar bile İngiltere’de saat 11:00 olan başlama vuruşundan önce pint servisi yapamayabilir. Hükümet, muhalefetteki Liberal Demokratların yasayı gevşetici kurallar geçirmesi için parlamentoyu geri çağırma yönündeki teatral çağrısını reddetti. Ancak kıdemli bir bakan olan Michael Gove, yerel meclislere bir mektup yazarak yerel meclislerin barları normalden bir saat önce açmasını istedi.
Gove, taraftarların “bu özel gün için başlama vuruşundan önce bir araya gelip bir içkinin tadını çıkarabilmeleri” gerektiğini söyledi ve ekledi: “Bütün ülke, bu Pazar İngiltere’nin 1966’dan beri en büyük maçında direksiyon başına geçmeye hazır. durmak.” “
Aslında Bay Gove oyunun önemi konusunda haklı. Ancak gerçek daha farklı. Geçen yıl kadınlar, 1966’dan bu yana İngiltere’ye ilk büyük futbol kupasını getiren Avrupa şampiyonluğunu kazandı.
Erkekler için, takımın anlatısını belirleyen galibiyetler değil, kayıplardır. Aralık ayında İngiltere, Katar’daki Dünya Kupası çeyrek finalinde Fransa tarafından görevden alındı. Temmuz 2021’de Avrupa finalinde İtalya’ya penaltılarla yenildiler ve Wembley’deki 67.000 seyirciyi şok ve çaresizlik içinde bıraktılar.
Bu kalp kırıklığı, 1996’da Almanya’ya karşı yarı finalde takımın şu anki teknik direktörü ve İngiliz oyuncu Gareth Southgate’in kaçırdığı bir başka rezil penaltı gibi, Sevgili İngiltere’de yakalandı. , Bay Southgate’in o zamandan beri bir araya getirdiği coşkulu, çeşitli ve politik açıdan bilinçli kadroyla tutarlı.
İngiltere’nin erkek oyuncuları, İngiltere’yi ırksal adaletsizliği protesto etmek için maçlardan önce diz çökmek gibi hassas sorunlarla yüzleşmeye zorladı. 2021 mağlubiyetinde üç siyahi genç oyuncu penaltı kaçırdıktan sonra ırkçı hakaretlere maruz kaldı.
Mevcut kadroda sadece iki siyah oyuncu bulunan kadın takımı, erkek takımına göre ırksal olarak daha az çeşitlidir. Spor sosyoloğu Profesör Williams, temsilin İngiltere’deki kadın futbolunun Amerika Birleşik Devletleri’ndekine benzer bir orta sınıf banliyö sporu olarak gelişimini yansıttığını söyledi. Ancak Amerikan kadın takımının – veya bu konuda İngiltere erkek takımının – aksine, Dişi Aslanlar genellikle siyasi mücadelenin dışında kaldılar.
Profesör Williams, “Takımdaki hiç kimse politik olarak açık sözlü olarak tanınmıyor” dedi. Gay ve lezbiyen hakları ve bazı siyasi sağcılar için kampanyalar yürüten ve bazı İngiliz erkekler tarafından karalanan ABD’li yıldız kanat oyuncusuna atıfta bulunarak, “Megan Rapinoe’nun ABD milli takımına getirdiği boyuta sahip değiller” diye ekledi. Oyuncular, İngiltere’deki sağcı figürler tarafından siyasi açıklamaları nedeniyle eleştirildi.
İngiltere’nin kadınları en çok güçlü takım ruhları ve sahadaki yorulmak bilmez sürüşleriyle tanınırlar. Ayık Hollandalı teknik direktörü Sarina Wiegman, kendi ülkesinin tarafını Dünya Kupası finaline taşımış ve burada ABD’ye kaybetmiş eski bir oyuncu. Daha zayıf rakiplere karşı skoru yükseltmekten korkmuyor.
Bununla birlikte, dünya çapında erkek egemen bir sporda sadece kadın olarak, İngiltere’nin oyuncuları daha uzun bir sosyal tarihin parçası. Ülkenin Futbol Federasyonu, 1921’de, kısmen, Birinci Dünya Savaşı nedeniyle erkek maçları askıya alınırken kadın futbolunun çok popüler hale gelmesi korkusuyla, kadınların profesyonel futbol oynamasını yasakladı.
1966 Dünya Kupası’ndaki zafer, kadın futboluna olan ilgiyi yeniden canlandırdı, ancak 1990’lara kadar Futbol Federasyonu kadın futbolunun sorumluluğunu yeniden üstlendi. Premier Lig tarafları, özellikle Arsenal, Chelsea ve Manchester City, elit kadın takımlarını sahaya sürdükçe, profili son yıllarda hızla yükseldi.
Bir başka ikonik kulüp olan Manchester United’ın, Şubat ayında kendisine yönelik tecavüz ve saldırı girişimi suçlamaları düştükten sonra yıldız forvet Mason Greenwood’u eski durumuna getirip getirmeme konusunda karar verirken dördü milli takım üyesi olan oyuncularına danışmak istediği bildiriliyor.
Bazı spor yorumcularına göre, bu toplumsal cinsiyet duyarlılığı girişimi, Dünya Kupası finaline hazırlanan oyuncular için talihsiz bir dikkat dağıtıcıydı.
Kadın futbolundaki tüm gelişmelerle birlikte – ister daha fazla televizyon yayını olsun, ister maç kalitesinin artması olsun – bir fark göze çarpıyor: erkekler kadınlardan daha iyi maaş alıyor. İngiltere’nin en iyi oyuncuları bile – kaptan Millie Bright gibi; forvet Alessia Russo; veya bu turnuvanın öne çıkan yıldızlarından biri olan Lauren James – erkek meslektaşlarına kıyasla yalnızca küçük bir kesir kazanıyor.
Profesör Williams, kadın oyunlarının erkek oyunlarına göre çocuklu aileleri daha fazla cezbetme eğiliminde olduğunu ve atmosferin daha az kabile, agresif ve alkolik hissettirebileceğini söyledi.
“‘Zamanı geldi’ diyen bazı erkek hayranlar var. Kadın futbolunun kalitesi çok daha iyi” dedi. “Ancak tüm bunların büyük bir zaman kaybı olduğunu söyleyen bir grup erkek taraftar olduğu açık. ‘Futbol izlemek kadınlardan uzaklaşmanın bir yolu’ diyorlar.”
Bir ilkokul müdürü olan 45 yaşındaki Lyndsey Jefford, Cuma günü Londra’daki Victoria İstasyonu’nda yürürken şunları söyledi: “Kadınların ne kadar iyi performans gösterdiğini görmek beni gerçekten gururlandırdı, ancak yine de insanların kadın futbolunun gerilediğini görmesi beni üzüyor. “Erkekler farklı bir oyun oynuyor.”
Dijital pazarlama alanında çalışan 24 yaşındaki Declan Bird, İngiltere’nin kadın veya erkek takımlarının Dünya Kupası’nı kazanmasının çok da önemli olmadığını kabul ediyor. Ve bir kadının kazanmasının yararlı bir potansiyel faydasına işaret etti.
“Umarım” dedi, “erkek takımına ilham verir.”
Natasha Frost raporlamaya katkıda bulundu.