Dünyanın en büyük spor tertibi olan ve 32’ncisi 23 Temmuz-8 Ağustos’ta Japonya’nın başşehri Tokyo’da düzenlenecek olimpiyatların geçmişi, milattan evvel 8. yüzyıla kadar uzanıyor.
Tüm dünyadan atletler iştirakiyle gerçekleşen olimpiyatlar, günümüzün en büyük spor tertibi. Atletlerin muvaffakiyetleri, yerinden yahut ekran başından 100 milyonlar tarafınca takip ediliyor. 4 yılda bir düzenlenen olimpiyatlar, branş çeşitliliği ve farklı ülkeleri temsil eden atletleri bir ortaya getirmesi bakımından başka spor etkinliklerinin içinde başka bir pozisyona sahip.
Ayrıyeten sporu, kültür ve eğitimle bir ortaya getirmek, her insanın spor yapmasını ve yarışmaktan keyif almayı teşvik etmenin yanı sıra spor vasıtasıyla barış, dostluk, dayanışma, fair-play, hürmet ruhu ortasında daha düzgün bir dünya oluşturmayı hedefleyen çağdaş olimpiyatların kökleri, milattan evvel 8. yüzyıla kadar dayanıyor.
Antik olimpiyatlar, Mora Yarımadası’nın batısındaki Elid’in hükümdarı Iphitos‘un buyruğuyla Yunan mitolojisindeki İlah Zeus onuruna, Olimpiya bölgesinde düzenlenen dini içerikli şenliklerle başladı. Evvelce bir gün süren koşulardan oluşan oyunlara, yıllar ortasında değişik uzaklıklarda yarışlar, disk ve cirit atma, uzun atlama, boks, güreş, atlı otomobil yarışları üzere branşlar da eklenerek şenliklerin mühleti 5 güne çıkarıldı.
Sırf adamların katılabildiği ve vakit içinde kent devletler içinde siyasi bir güç gösterisine dönüşen yarışların kazananlarına, ödül olarak zeytin kolundan yapılmış taç veriliyordu. Milattan evvel 2. yüzyıldaki Roma işgali daha sonrası Atina’ya alınan oyunlar, bunu bir pagan ritüeli olarak goren İmparator I. Theodosius tarafınca milattan daha sonra 4. yüzyılda kaldırılmıştır.
Çağdaş olimpiyatların doğuşu
“Hayatta kıymetli olan zafer elde etmek değil çabalamaktır. Değerli olan kazanmak değil yeterli çaba etmektir” kelamının sahibi Fransız tarihçi Pierre de Coubertin, yaklaşık bin 500 yıl daha sonra çağdaş oyunların başlamasına ön ayak oldu.
Olimpiyatların bir daha düzenlenmesi gerektiğini savunan Baron Coubertin, 1892’de Paris-Sorbonne Üniversitesi’ndeki konuşmasında, milletlerarası spor tertibi fikrini öne sürdü. Memleketler arası Olimpiyat Komitesinin (IOC) birinci toplantısı, sporu yaygınlaştırmak gerektiğine ve spordaki rekabetin savaşları önleyebileceğine inanan Coubertin önderliğinde 23 Haziran 1894’te Paris’te gerçekleşti.
1. IOC Toplantısı kararında olimpiyatların bir daha düzenlenmesine ve birinci oyunların 1896’da Atina’da düzenlenmesine karar verildi. 1896 Atina Olimpiyatları’nın programında 9 branş (atletizm, bisiklet, cimnastik, eskrim, güreş, atıcılık, halter, yüzme, tenis) yer aldı.
1916’da I. Dünya Savaşı, 1940 ve 1944’te ise II. Dünya Savaşı yüzünden yapılamayan olimpiyatlar, bu 3 istisna haricinde her 4 yılda bir organize edildi. Olağan kaidelerde geçen 2020’de düzenlenecek Tokyo Olimpiyatları, 2019’un sonunda Çin’de ortaya çıkan Koronavirüs (Covid-19) salgını niçiniyle bu yıla ertelendi.
Olimpiyatların logosu ve sloganı
IOC kurucusu Coubertin tarafınca 1912’de tasarlanan olimpiyat logosu, beyaz taban üzerine iç içe geçmiş mavi, sarı, siyah, yeşil ve kırmızı halkalardan oluşuyor. Baron Coubertin, o devir oyunlara katılan tüm ülkelerin bayraklarının rengini barındırdığı için bu biçimde bir sembol kullanmayı tercih etti.
bununla birlikte Avrupa Olimpiyat Komiteleri (EOC), Asya Olimpik Kurulu (OCA), Afrika Ulusal Olimpiyat Komiteleri Birliği (ANOCA), Pan Amerikan Spor Tertibi (PASO) ve Okyanusya Ulusal Olimpiyat Komiteleri’ni (ONOC) ve ötürüsıyla 5 kıtayı temsil eden halkalar, birinci kere 1920 Antwerp Olimpiyatları’nda kullanıldı.
“Daha süratli, daha yüksek, daha kuvvetli” manasına gelen Latince “Citius, Altius, Fortius” sloganını, olimpiyatlara adapte eden isim de Baron Coubertin’dir. Coubertin, sporu kuvvetli bir eğitim aracı olarak kullanan Katolik mezhebine bağlı Dominikan rahibi ve öğretmen arkadaşı Henri Didon’un, okullar ortası bir atletizm yarışında hatiplere has bir coşkuyla “Citius, Altius, Fortius” sözleriyle bitirdiği konuşmasından fazlaca etkilenmişti.
“Citius, Altius, Fortius”u olimpiyatların düsturu haline getiren Coubertin, birinci defa 1924 Paris Olimpiyatları’nda tanıtılan sloganın, rekorlara meydan okuyan atletler için olduğunu söyleyerek, “Bu üç söz, etik hoşluğu temsil ediyor” demişti.
Olimpiyat Marşı
“Koşuda, güreşte ve (gülle) atmada, soylu yarışların itici gücüyle parla” dizeleri biroldukça bireye yabancı gelebilir. Aslında bu dizeler, sporun kalbinin attığı olimpiyatların, açılış merasiminde seslendirilen Olimpiyat Marşı’nın yepyeni halindeki, ufak bir kısmından öbür bir şey değil.
1894’teki birinci IOC toplantısında başkanlık koltuğuna geçen Yunan Demetrius Vikelas, vatandaşları şair Kostis Palamas ve operacı Spyridon Samaras’ı, oyunlara mahsus bir marş yapmaları için nazaranvlendirdi. bu biçimdece koroyla söylenen kısa bir oratoryo olan Olimpiyat Marşı ortaya çıktı. Çağdaş olimpiyatların birincisi olan 1896 Atina’nın açılış merasiminde seslendirilen marş, kelamları müziğe uyarlandıktan daha sonra Resmi Olimpiyat Marşı olarak 1958’de Japonya’nın başşehri Tokyo’da düzenlenen 54. IOC Toplantısı’nda tescillendi.
Olimpiyat Marşı’nın Türkçe çevirisi şöyleki:
Ey kadim (antik) ölümsüz ruh,
Hoşluğun, büyüklüğün ve hakikatin tertemiz babası
(Gökten) in, göster kendini ve şimşek üzere çak
Sahip olduğun yer ve gökyüzünün ihtişamıyla
Koşuda, güreşte ve (gülle) atmada,
Soylu yarışların itici gücüyle parla
Ve kısmı solmayan çiçeklerle donat
Bedenini, muktedir ve hürmet duyulur yap
Ovalar, dağlar ve denizler seninle ışıldar
Eflatun beyaz büyük bir mabet üzere
Sana tapmak için bu mabede koşar
Ey her ulusun kadim ölümsüz ruhu
Tüm dünyadan atletler iştirakiyle gerçekleşen olimpiyatlar, günümüzün en büyük spor tertibi. Atletlerin muvaffakiyetleri, yerinden yahut ekran başından 100 milyonlar tarafınca takip ediliyor. 4 yılda bir düzenlenen olimpiyatlar, branş çeşitliliği ve farklı ülkeleri temsil eden atletleri bir ortaya getirmesi bakımından başka spor etkinliklerinin içinde başka bir pozisyona sahip.
Ayrıyeten sporu, kültür ve eğitimle bir ortaya getirmek, her insanın spor yapmasını ve yarışmaktan keyif almayı teşvik etmenin yanı sıra spor vasıtasıyla barış, dostluk, dayanışma, fair-play, hürmet ruhu ortasında daha düzgün bir dünya oluşturmayı hedefleyen çağdaş olimpiyatların kökleri, milattan evvel 8. yüzyıla kadar dayanıyor.
Antik olimpiyatlar, Mora Yarımadası’nın batısındaki Elid’in hükümdarı Iphitos‘un buyruğuyla Yunan mitolojisindeki İlah Zeus onuruna, Olimpiya bölgesinde düzenlenen dini içerikli şenliklerle başladı. Evvelce bir gün süren koşulardan oluşan oyunlara, yıllar ortasında değişik uzaklıklarda yarışlar, disk ve cirit atma, uzun atlama, boks, güreş, atlı otomobil yarışları üzere branşlar da eklenerek şenliklerin mühleti 5 güne çıkarıldı.
Sırf adamların katılabildiği ve vakit içinde kent devletler içinde siyasi bir güç gösterisine dönüşen yarışların kazananlarına, ödül olarak zeytin kolundan yapılmış taç veriliyordu. Milattan evvel 2. yüzyıldaki Roma işgali daha sonrası Atina’ya alınan oyunlar, bunu bir pagan ritüeli olarak goren İmparator I. Theodosius tarafınca milattan daha sonra 4. yüzyılda kaldırılmıştır.
Çağdaş olimpiyatların doğuşu
“Hayatta kıymetli olan zafer elde etmek değil çabalamaktır. Değerli olan kazanmak değil yeterli çaba etmektir” kelamının sahibi Fransız tarihçi Pierre de Coubertin, yaklaşık bin 500 yıl daha sonra çağdaş oyunların başlamasına ön ayak oldu.
Olimpiyatların bir daha düzenlenmesi gerektiğini savunan Baron Coubertin, 1892’de Paris-Sorbonne Üniversitesi’ndeki konuşmasında, milletlerarası spor tertibi fikrini öne sürdü. Memleketler arası Olimpiyat Komitesinin (IOC) birinci toplantısı, sporu yaygınlaştırmak gerektiğine ve spordaki rekabetin savaşları önleyebileceğine inanan Coubertin önderliğinde 23 Haziran 1894’te Paris’te gerçekleşti.
1. IOC Toplantısı kararında olimpiyatların bir daha düzenlenmesine ve birinci oyunların 1896’da Atina’da düzenlenmesine karar verildi. 1896 Atina Olimpiyatları’nın programında 9 branş (atletizm, bisiklet, cimnastik, eskrim, güreş, atıcılık, halter, yüzme, tenis) yer aldı.
1916’da I. Dünya Savaşı, 1940 ve 1944’te ise II. Dünya Savaşı yüzünden yapılamayan olimpiyatlar, bu 3 istisna haricinde her 4 yılda bir organize edildi. Olağan kaidelerde geçen 2020’de düzenlenecek Tokyo Olimpiyatları, 2019’un sonunda Çin’de ortaya çıkan Koronavirüs (Covid-19) salgını niçiniyle bu yıla ertelendi.
Olimpiyatların logosu ve sloganı
IOC kurucusu Coubertin tarafınca 1912’de tasarlanan olimpiyat logosu, beyaz taban üzerine iç içe geçmiş mavi, sarı, siyah, yeşil ve kırmızı halkalardan oluşuyor. Baron Coubertin, o devir oyunlara katılan tüm ülkelerin bayraklarının rengini barındırdığı için bu biçimde bir sembol kullanmayı tercih etti.
bununla birlikte Avrupa Olimpiyat Komiteleri (EOC), Asya Olimpik Kurulu (OCA), Afrika Ulusal Olimpiyat Komiteleri Birliği (ANOCA), Pan Amerikan Spor Tertibi (PASO) ve Okyanusya Ulusal Olimpiyat Komiteleri’ni (ONOC) ve ötürüsıyla 5 kıtayı temsil eden halkalar, birinci kere 1920 Antwerp Olimpiyatları’nda kullanıldı.
“Daha süratli, daha yüksek, daha kuvvetli” manasına gelen Latince “Citius, Altius, Fortius” sloganını, olimpiyatlara adapte eden isim de Baron Coubertin’dir. Coubertin, sporu kuvvetli bir eğitim aracı olarak kullanan Katolik mezhebine bağlı Dominikan rahibi ve öğretmen arkadaşı Henri Didon’un, okullar ortası bir atletizm yarışında hatiplere has bir coşkuyla “Citius, Altius, Fortius” sözleriyle bitirdiği konuşmasından fazlaca etkilenmişti.
“Citius, Altius, Fortius”u olimpiyatların düsturu haline getiren Coubertin, birinci defa 1924 Paris Olimpiyatları’nda tanıtılan sloganın, rekorlara meydan okuyan atletler için olduğunu söyleyerek, “Bu üç söz, etik hoşluğu temsil ediyor” demişti.
Olimpiyat Marşı
“Koşuda, güreşte ve (gülle) atmada, soylu yarışların itici gücüyle parla” dizeleri biroldukça bireye yabancı gelebilir. Aslında bu dizeler, sporun kalbinin attığı olimpiyatların, açılış merasiminde seslendirilen Olimpiyat Marşı’nın yepyeni halindeki, ufak bir kısmından öbür bir şey değil.
1894’teki birinci IOC toplantısında başkanlık koltuğuna geçen Yunan Demetrius Vikelas, vatandaşları şair Kostis Palamas ve operacı Spyridon Samaras’ı, oyunlara mahsus bir marş yapmaları için nazaranvlendirdi. bu biçimdece koroyla söylenen kısa bir oratoryo olan Olimpiyat Marşı ortaya çıktı. Çağdaş olimpiyatların birincisi olan 1896 Atina’nın açılış merasiminde seslendirilen marş, kelamları müziğe uyarlandıktan daha sonra Resmi Olimpiyat Marşı olarak 1958’de Japonya’nın başşehri Tokyo’da düzenlenen 54. IOC Toplantısı’nda tescillendi.
Olimpiyat Marşı’nın Türkçe çevirisi şöyleki:
Ey kadim (antik) ölümsüz ruh,
Hoşluğun, büyüklüğün ve hakikatin tertemiz babası
(Gökten) in, göster kendini ve şimşek üzere çak
Sahip olduğun yer ve gökyüzünün ihtişamıyla
Koşuda, güreşte ve (gülle) atmada,
Soylu yarışların itici gücüyle parla
Ve kısmı solmayan çiçeklerle donat
Bedenini, muktedir ve hürmet duyulur yap
Ovalar, dağlar ve denizler seninle ışıldar
Eflatun beyaz büyük bir mabet üzere
Sana tapmak için bu mabede koşar
Ey her ulusun kadim ölümsüz ruhu