Sakıp Sabacı’nın torunu Melisa Tapan, Sabah’a bir röportaj verdi.
Sanata olan ilginizden bahseder misiniz?
Ailemin sanat sevgisi yardımıyla küçük yaştan itibaren sanat yapıtlarıyla tanışıp sanat dünyasından isimlerle vakit geçirme talihi yakaladım. daha sonrasında yüksek eğitimime devam ederken New York’ta karşılaştığım şahıslar, kültür sanat alanında çalışan, farklı yeteneklere sahip insanları bir ortaya getirme fikrimi besledi. Uzunca bir ön hazırlık devrinin akabinde insanların üretim yapabildiği bir yer kurgusu olan Gate 27 ortaya çıktı.
Bu oluşumun DNA’sında neler var?
Bu oluşumu 27 yaşındayken kurmaya karar vermiş olmak benim için manalı. Gate 27’nin odağında sanat üretimi, zanaat, mimarlık, küratörlük ve tasarım olan memleketler arası konuk sanatçı programı var. Sanatkarlara yer, vakit ve irtibatları sağlıyoruz.
KIYAFET ALIŞVERİŞİMİ AZALTTIM
Genç yaşta sanat ismine değerli adımlar atıyorsunuz. Bu size neler hissettiriyor?
Sanata, kültüre, eğitime, filantropiye yapılan her katkının sırf bireyler değil, topluluklar üzerinde de düzgünleştirici ve dönüştürücü bir tesiri var. ötürüsıyla yaptığımız her şey, seyircisine olduğu üzere bana da olumlu tesirde bulunuyor. Gayem, bugünün bağlamı ortasında ve bugünün araçlarıyla bir katma paha üretmek.
Sürdürülebilirlik ya da iklim krizi farkındalığı için şahsi olarak attığınız adımlar var mı?
Artık alışkanlıklarımızı dönüştürmek zorundayız. Birinci adıma satın alma alışkanlıklarımı değiştirerek başladım, kıyafet alışverişimi azalttım, küçük ve mahallî üreticileri tercih ediyorum. Gate27’de permakültür bahçemiz var, mümkün çok buradan besleniyoruz. Plastik kullanmamaya ihtimam gösteriyoruz, çöpümüzü kompost yapıyoruz, su filtreleri kullanıyoruz.
Size sunulan fırsatları farkındalıklarla birleştirerek dünyaya bedel katmak için çalışıyorsunuz. Bu sorumluluk şuuruna nasıl eriştiniz? her insanın bir hayat hedefine muhtaçlığı vardır. Ben de ailemden bana aktarılanlarla sahip olduklarımı harmanlayarak kendi gayemin peşinden koşuyorum.
Bedellerinizi neler oluşturuyor ve bu pahalara uygun yaşayabiliyor musunuz?
hayatımı hümanist, eşitlikçi ve paylaşımcı kıymetler ile yaşamaya çalışıyorum. İnsan kendini, bedellerine uygun yaşadığı vakit daha kolay seviyor zira kaçamadığımız ve kandıramadığımız tek kişi kendimiziz. Lakin kendime karşı katı olmamaya, insaflı olmaya çalışıyorum. Elimden geldiğinin en güzelini yaptığıma emin olduğum için kendi değerlerimle uyumlu bir yaşantı sürüyorum.
Sabancı ailesinin bayanlarından hayata dair neler öğrendiniz?
Ailemde kuvvetli, kendi ayaklarının üzerinde duran, büyük zorluklarla baş edebilen çok bayan var ve hepsini hala gıptayla izliyorum. Benim hem babaannemin tıpkı vakitte anneannemin engelli çocukları var. Babaannem hayatta başımıza gelecekleri seçemediğimizi lakin bunlarla nasıl baş ettiğimizin ve ne yapmayı seçtiğimizin temel muvaffakiyet kriteri olduğunu söylerdi. Anneannem ise tevazusu ve hayata yalın bakışıyla bana ilham vermiştir. Zorluklarla başa çıkma metotları, ne olursa olsun vazgeçmeyişleri, dostlukları ve bana aktardıkları pahalar benim bugünkü duruşumda, işlerimde ve ehemmiyet verdiğim konularda kendini gösteriyor.
YÜREK VEREN BİREYLERİ ÖRNEK ALIYORUM
Örnek aldığınız isimler kimler? Hangi taraflarıyla size ilham veriyorlar?
İmkansız üzere görünen şeyleri başaranların, insanlığa katkı sağlamış olan bireylerin öyküleri bana ilham veriyor. Vizyonumu genişleten isimleri örnek alıyorum; Ebru Baybara Demir, Ece Çiftçi, Hasret Türeci üzere. Sabancı Vakfı’nın Fark Yaratanlar projesinde hibe kazanan projeler de bana ilham veriyor. Memleketler arası alanda Jane Goodall, Helen Keller, Anne Sullivan; sürdürülebilirlik ve feminizm üzerine çalışmaları ile Jane Fonda, kız çocuklarının eğitimi konusunda verdiği uğraşlarla Malala Yousafzai üzere bir epey isim var.
TÜRKİYE’Yİ TEMSİL ETTİĞİM İÇİN GURURLUYUM
Küresel Citizen Forum’a konuşmacı olarak katıldınız ve Türkiye’yi temsil ettiniz. Bu değerli nazaranv size nasıl bir motivasyon sağladı?
Global dayanışmayı artırmak hedefiyle düzenlenen, dünyanın önde gelen fikir önderleri, ülke yöneticileri, CEO, oyuncu ve sanatkarların katıldığı, kendini gelecek kuşaklar için dünya vatandaşlık kriterlerini güzelleştirmeye adamış bir milletlerarası aksiyon platformu olan Küresel Citizen Forum’da Türkiye’yi temsil ettiğimiz için epey memnun olduk ve gurur duyduk. Global topluluğun en heyecan verici yıllık doruklarından birine katılmak ve kendimizi tanıtma fırsatı bulmak kıymet biçilemez bir tecrübeydi.
Dedeniz Sakıp Sabancı sizde nasıl izler bıraktı?
Çocukluğumda dedemle vakit geçirebildiğim için fazlaca şanslıyım. bu biçimdelikle en saf senelerımda bir epeyce anımız birikti. Dedemin bana bıraktığı en büyük mirası bedelleriydi: eşitlikçi bakışı, kalbindeki sevgi, filantropik fikir yapısı… Akşam yemeğine her vakit şükrederek ve aile büyüklerini anarak başlardı. Akabinde işleriyle ilgili kararları almak üzere, ben dahil, hepimizin fikrini sorardı; her birimize özel ve kıymetli hissettirirdi. Tasarrufa büyük kıymet verirdi. Ülkemizi, çocukları, hayvanları, doğayı epeyce severdi. Küçük şeylerden büyük memnunluk duymayı dedemden öğrendim. Dışarıda nasılsa konutta de öyleydi, olduğu üzereydi. Kimse için değişmezdi. Geldiği ömrü, yeri hiç unutmazdı.
Dedeniz hayatta olsaydı onunla neler yapmak isterdiniz?
Ona sarılmak isterdim. Çok sevgi dolu bir dedeydi, saatlerce oyunlar oynardık. Bir de niyetlerini, vizyonunu dinlemek isterdim. Hayata bu biçimdesine bağlı, sevgi dolu ve fazlaca istikametli bir insan olmasının yanı sıra bu kadar başarılı ve halkın sevgisini nasıl kazanabiliyor, nasıl olduğu üzere kalabiliyor. Bunları anlamak isterdim.
Sanata olan ilginizden bahseder misiniz?
Ailemin sanat sevgisi yardımıyla küçük yaştan itibaren sanat yapıtlarıyla tanışıp sanat dünyasından isimlerle vakit geçirme talihi yakaladım. daha sonrasında yüksek eğitimime devam ederken New York’ta karşılaştığım şahıslar, kültür sanat alanında çalışan, farklı yeteneklere sahip insanları bir ortaya getirme fikrimi besledi. Uzunca bir ön hazırlık devrinin akabinde insanların üretim yapabildiği bir yer kurgusu olan Gate 27 ortaya çıktı.
Bu oluşumun DNA’sında neler var?
Bu oluşumu 27 yaşındayken kurmaya karar vermiş olmak benim için manalı. Gate 27’nin odağında sanat üretimi, zanaat, mimarlık, küratörlük ve tasarım olan memleketler arası konuk sanatçı programı var. Sanatkarlara yer, vakit ve irtibatları sağlıyoruz.
KIYAFET ALIŞVERİŞİMİ AZALTTIM
Genç yaşta sanat ismine değerli adımlar atıyorsunuz. Bu size neler hissettiriyor?
Sanata, kültüre, eğitime, filantropiye yapılan her katkının sırf bireyler değil, topluluklar üzerinde de düzgünleştirici ve dönüştürücü bir tesiri var. ötürüsıyla yaptığımız her şey, seyircisine olduğu üzere bana da olumlu tesirde bulunuyor. Gayem, bugünün bağlamı ortasında ve bugünün araçlarıyla bir katma paha üretmek.
Sürdürülebilirlik ya da iklim krizi farkındalığı için şahsi olarak attığınız adımlar var mı?
Artık alışkanlıklarımızı dönüştürmek zorundayız. Birinci adıma satın alma alışkanlıklarımı değiştirerek başladım, kıyafet alışverişimi azalttım, küçük ve mahallî üreticileri tercih ediyorum. Gate27’de permakültür bahçemiz var, mümkün çok buradan besleniyoruz. Plastik kullanmamaya ihtimam gösteriyoruz, çöpümüzü kompost yapıyoruz, su filtreleri kullanıyoruz.
Size sunulan fırsatları farkındalıklarla birleştirerek dünyaya bedel katmak için çalışıyorsunuz. Bu sorumluluk şuuruna nasıl eriştiniz? her insanın bir hayat hedefine muhtaçlığı vardır. Ben de ailemden bana aktarılanlarla sahip olduklarımı harmanlayarak kendi gayemin peşinden koşuyorum.
Bedellerinizi neler oluşturuyor ve bu pahalara uygun yaşayabiliyor musunuz?
hayatımı hümanist, eşitlikçi ve paylaşımcı kıymetler ile yaşamaya çalışıyorum. İnsan kendini, bedellerine uygun yaşadığı vakit daha kolay seviyor zira kaçamadığımız ve kandıramadığımız tek kişi kendimiziz. Lakin kendime karşı katı olmamaya, insaflı olmaya çalışıyorum. Elimden geldiğinin en güzelini yaptığıma emin olduğum için kendi değerlerimle uyumlu bir yaşantı sürüyorum.
Sabancı ailesinin bayanlarından hayata dair neler öğrendiniz?
Ailemde kuvvetli, kendi ayaklarının üzerinde duran, büyük zorluklarla baş edebilen çok bayan var ve hepsini hala gıptayla izliyorum. Benim hem babaannemin tıpkı vakitte anneannemin engelli çocukları var. Babaannem hayatta başımıza gelecekleri seçemediğimizi lakin bunlarla nasıl baş ettiğimizin ve ne yapmayı seçtiğimizin temel muvaffakiyet kriteri olduğunu söylerdi. Anneannem ise tevazusu ve hayata yalın bakışıyla bana ilham vermiştir. Zorluklarla başa çıkma metotları, ne olursa olsun vazgeçmeyişleri, dostlukları ve bana aktardıkları pahalar benim bugünkü duruşumda, işlerimde ve ehemmiyet verdiğim konularda kendini gösteriyor.
YÜREK VEREN BİREYLERİ ÖRNEK ALIYORUM
Örnek aldığınız isimler kimler? Hangi taraflarıyla size ilham veriyorlar?
İmkansız üzere görünen şeyleri başaranların, insanlığa katkı sağlamış olan bireylerin öyküleri bana ilham veriyor. Vizyonumu genişleten isimleri örnek alıyorum; Ebru Baybara Demir, Ece Çiftçi, Hasret Türeci üzere. Sabancı Vakfı’nın Fark Yaratanlar projesinde hibe kazanan projeler de bana ilham veriyor. Memleketler arası alanda Jane Goodall, Helen Keller, Anne Sullivan; sürdürülebilirlik ve feminizm üzerine çalışmaları ile Jane Fonda, kız çocuklarının eğitimi konusunda verdiği uğraşlarla Malala Yousafzai üzere bir epey isim var.
TÜRKİYE’Yİ TEMSİL ETTİĞİM İÇİN GURURLUYUM
Küresel Citizen Forum’a konuşmacı olarak katıldınız ve Türkiye’yi temsil ettiniz. Bu değerli nazaranv size nasıl bir motivasyon sağladı?
Global dayanışmayı artırmak hedefiyle düzenlenen, dünyanın önde gelen fikir önderleri, ülke yöneticileri, CEO, oyuncu ve sanatkarların katıldığı, kendini gelecek kuşaklar için dünya vatandaşlık kriterlerini güzelleştirmeye adamış bir milletlerarası aksiyon platformu olan Küresel Citizen Forum’da Türkiye’yi temsil ettiğimiz için epey memnun olduk ve gurur duyduk. Global topluluğun en heyecan verici yıllık doruklarından birine katılmak ve kendimizi tanıtma fırsatı bulmak kıymet biçilemez bir tecrübeydi.
Dedeniz Sakıp Sabancı sizde nasıl izler bıraktı?
Çocukluğumda dedemle vakit geçirebildiğim için fazlaca şanslıyım. bu biçimdelikle en saf senelerımda bir epeyce anımız birikti. Dedemin bana bıraktığı en büyük mirası bedelleriydi: eşitlikçi bakışı, kalbindeki sevgi, filantropik fikir yapısı… Akşam yemeğine her vakit şükrederek ve aile büyüklerini anarak başlardı. Akabinde işleriyle ilgili kararları almak üzere, ben dahil, hepimizin fikrini sorardı; her birimize özel ve kıymetli hissettirirdi. Tasarrufa büyük kıymet verirdi. Ülkemizi, çocukları, hayvanları, doğayı epeyce severdi. Küçük şeylerden büyük memnunluk duymayı dedemden öğrendim. Dışarıda nasılsa konutta de öyleydi, olduğu üzereydi. Kimse için değişmezdi. Geldiği ömrü, yeri hiç unutmazdı.
Dedeniz hayatta olsaydı onunla neler yapmak isterdiniz?
Ona sarılmak isterdim. Çok sevgi dolu bir dedeydi, saatlerce oyunlar oynardık. Bir de niyetlerini, vizyonunu dinlemek isterdim. Hayata bu biçimdesine bağlı, sevgi dolu ve fazlaca istikametli bir insan olmasının yanı sıra bu kadar başarılı ve halkın sevgisini nasıl kazanabiliyor, nasıl olduğu üzere kalabiliyor. Bunları anlamak isterdim.