8. Kadınları unutmayın
Kadın futbolundan bahsetmek lazım ama listede ne kadar yer aldığı, önceliklerimizin neresinde olduğunu gösteriyor. Kadın futbolu, erkek futbolu gibi sonradan akla gelen bir konu olmaya devam etmeli – erkek futbolu etkili olsun ya da olmasın – çünkü kimin onun hakkında derinlemesine düşünecek zamanı var?
9. Dayanışma
Durumu düşen herhangi bir takım mali yıkımla karşı karşıya kalmalıdır. İdeal olarak, Şampiyonlar Ligi’ni oluşturan kulüpler artık bir yıldan diğerine ayırt edilemez. Premier Lig’den küme düşen takımlar, esasen hemen geri dönmelerini sağlayan paraşüt ödemeleri almalı, ancak herkes neredeyse imkansız organik büyümeye izin veren bir piramit varmış gibi davranmaya devam etmeli.
10. Yasalara Saygı
Koyduğumuz zayıf finansal kuralları çiğneyen takımlar cezalandırılmamalı. Bunun yerine, korkak örgütler, parça parça para cezaları ve yeterince zengin olduğunuz sürece her istediğinizi yapabileceğinize dair incelikli onaylarla onların paçayı sıyırmasına izin vermeli. Kulüpler ve ligler, aksi yöndeki tüm kanıtlara rağmen kendi kendini denetlediklerini iddia etmeli ve herhangi bir gözetimi reddetmelidir.
Bu 10 alternatif ilke, elbette bir süper ligin veya statükoda köklü bir değişiklik öneren herkesin aşması gereken engeldir. Reichart fikirlerini açıklamak zorundadır. Bunları bir eylem planına sokması gerekiyor. Onları lezzetli hale getirmeye çalışmalıdır. İnsanları vizyonuna gelmeye ikna etmesi gerekiyor.
Bu vizyonun çok fazla değeri olup olmadığı tartışmalıdır. Tek özel önerisi – yerel yarışmaların üzerinde oturan geniş, lig tabanlı bir turnuva – en iyi ihtimalle bir zevk meselesi. Sübjektif olarak, bir Avrupa Süper Ligi, mevcut Şampiyonlar Ligi kuralının bir derecesinin düşürülmesi gibi görünüyor, ancak muhtemelen önümüzdeki yıl yürürlüğe girecek olan sözde İsviçre modelinden daha kötü değil. (Garip bir şekilde, Avrupa’da kadın futbolunun nasıl büyüyebileceğine dair bir paradigma olarak çok daha iyi çalışıyor, ancak oyunun bu yönüyle pek ilgilenmediği açık.)
Yeni önerileri eleştirmenin sorunu, hiç kimsenin alternatifin ana hatlarını çizmek zorunda olmamasıdır. Hükümet organlarının ve lobi gruplarının alfabe çorbalarının hiçbiri oyunun nereye gittiğini düşündüklerini açıklamak zorunda kalmıyor; onun geleceğini nasıl hayal ediyorlar; UEFA’nın Cuma günü yayınlanan mali raporunun da belirttiği gibi, futbolu giderek sahiplerinden sermaye enjekte etmeye ve dönüşmeye giderek daha fazla bağımlı hale getiren ‘bozuk olmayan ve düzeltilmesi gerekmeyen’ modelinin bariz eksikliklerini nasıl ele almayı planladıklarını. artan borca göz yummak.
Kadın futbolundan bahsetmek lazım ama listede ne kadar yer aldığı, önceliklerimizin neresinde olduğunu gösteriyor. Kadın futbolu, erkek futbolu gibi sonradan akla gelen bir konu olmaya devam etmeli – erkek futbolu etkili olsun ya da olmasın – çünkü kimin onun hakkında derinlemesine düşünecek zamanı var?
9. Dayanışma
Durumu düşen herhangi bir takım mali yıkımla karşı karşıya kalmalıdır. İdeal olarak, Şampiyonlar Ligi’ni oluşturan kulüpler artık bir yıldan diğerine ayırt edilemez. Premier Lig’den küme düşen takımlar, esasen hemen geri dönmelerini sağlayan paraşüt ödemeleri almalı, ancak herkes neredeyse imkansız organik büyümeye izin veren bir piramit varmış gibi davranmaya devam etmeli.
10. Yasalara Saygı
Koyduğumuz zayıf finansal kuralları çiğneyen takımlar cezalandırılmamalı. Bunun yerine, korkak örgütler, parça parça para cezaları ve yeterince zengin olduğunuz sürece her istediğinizi yapabileceğinize dair incelikli onaylarla onların paçayı sıyırmasına izin vermeli. Kulüpler ve ligler, aksi yöndeki tüm kanıtlara rağmen kendi kendini denetlediklerini iddia etmeli ve herhangi bir gözetimi reddetmelidir.
Bu 10 alternatif ilke, elbette bir süper ligin veya statükoda köklü bir değişiklik öneren herkesin aşması gereken engeldir. Reichart fikirlerini açıklamak zorundadır. Bunları bir eylem planına sokması gerekiyor. Onları lezzetli hale getirmeye çalışmalıdır. İnsanları vizyonuna gelmeye ikna etmesi gerekiyor.
Bu vizyonun çok fazla değeri olup olmadığı tartışmalıdır. Tek özel önerisi – yerel yarışmaların üzerinde oturan geniş, lig tabanlı bir turnuva – en iyi ihtimalle bir zevk meselesi. Sübjektif olarak, bir Avrupa Süper Ligi, mevcut Şampiyonlar Ligi kuralının bir derecesinin düşürülmesi gibi görünüyor, ancak muhtemelen önümüzdeki yıl yürürlüğe girecek olan sözde İsviçre modelinden daha kötü değil. (Garip bir şekilde, Avrupa’da kadın futbolunun nasıl büyüyebileceğine dair bir paradigma olarak çok daha iyi çalışıyor, ancak oyunun bu yönüyle pek ilgilenmediği açık.)
Yeni önerileri eleştirmenin sorunu, hiç kimsenin alternatifin ana hatlarını çizmek zorunda olmamasıdır. Hükümet organlarının ve lobi gruplarının alfabe çorbalarının hiçbiri oyunun nereye gittiğini düşündüklerini açıklamak zorunda kalmıyor; onun geleceğini nasıl hayal ediyorlar; UEFA’nın Cuma günü yayınlanan mali raporunun da belirttiği gibi, futbolu giderek sahiplerinden sermaye enjekte etmeye ve dönüşmeye giderek daha fazla bağımlı hale getiren ‘bozuk olmayan ve düzeltilmesi gerekmeyen’ modelinin bariz eksikliklerini nasıl ele almayı planladıklarını. artan borca göz yummak.