uzman
Active member
- Katılım
- 25 Eyl 2020
- Mesajlar
- 52,597
- Puanları
- 36
Nature Astronomy dergisinde 11 Kasım'da yayınlanan bir araştırmaya göre, NASA'nın Voyager 2 uzay aracından alınan 38 yıllık verilerin yakın zamanda yapılan analizi, Uranüs'ün eşsiz manyetosferine yeni bakış açıları kazandırdı. 1986 yılında Voyager 2'nin yakın geçişi sırasında, Uranüs'ün manyetosferinin bir güneş rüzgarı patlaması nedeniyle beklenmedik bir şekilde bozulduğu keşfedildi. Sonuçlar, gezegenin manyetik alanının güneş sistemindeki diğerlerinden farklı davrandığını gösteriyor.
Sonuçlar olağandışı manyetik yapıları vurgulamaktadır
NASA'nın Jet Propulsion Laboratuvarı ve Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nde gezegen bilimcisi ve araştırmanın baş yazarı Jamie Jasinski, Voyager 2'nin zamanlamasının Uranüs yakınlarında nadir görülen bir yoğun güneş rüzgarı olayıyla örtüştüğünü buldu. Uranüs'ün manyetosferindeki bu sıkışmanın, zamanın yalnızca %4'ünde gözlenen, Voyager'ın benzersiz ölçümlerinden sorumlu olduğu düşünülüyor. Jasinski, uzay aracı bir hafta önce gelseydi bu koşulların muhtemelen farklı olacağını ve potansiyel olarak Uranüs'ün manyetik özellikleri hakkında alternatif sonuçlara yol açacağını belirtti.
Dünya'nın aksine Uranüs, aşırı eksen eğikliğinden etkilenen karmaşık bir “aç-kapa” manyetik süreci sergiliyor. Bu eğim, Uranüs'ü oldukça değişken güneş rüzgarı etkilerine maruz bırakır ve bunun sonucunda döngüsel olarak açılıp kapanan bir manyetosfer oluşur.
Gelecekteki Uranüs keşfine yönelik çıkarımlar
Çalışmanın sonuçları Uranüs'ün ötesine geçiyor ve Titania ve Oberon da dahil olmak üzere en dıştaki uydularının manyetik davranışlarına dair bilgiler sağlıyor. Bu uyduların Uranüs'ün manyetosferinin dışında değil, içinde yer aldığı ortaya çıktı, bu da onları manyetik alan tespiti yoluyla yeraltı okyanuslarını incelemek için aday haline getirdi. Jasinski'nin işaret ettiği gibi bu koşullar, uydunun buzlu yüzeylerinin altındaki sıvıyı gösteren manyetik izlerin tespit edilmesini kolaylaştıracaktır.
Voyager 2, Uranüs'ü ziyaret eden tek görev olmaya devam ederken, çalışmanın sonuçları buz devinin daha ayrıntılı araştırılmasına olan ilginin arttığını gösteriyor.
Sonuçlar olağandışı manyetik yapıları vurgulamaktadır
NASA'nın Jet Propulsion Laboratuvarı ve Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nde gezegen bilimcisi ve araştırmanın baş yazarı Jamie Jasinski, Voyager 2'nin zamanlamasının Uranüs yakınlarında nadir görülen bir yoğun güneş rüzgarı olayıyla örtüştüğünü buldu. Uranüs'ün manyetosferindeki bu sıkışmanın, zamanın yalnızca %4'ünde gözlenen, Voyager'ın benzersiz ölçümlerinden sorumlu olduğu düşünülüyor. Jasinski, uzay aracı bir hafta önce gelseydi bu koşulların muhtemelen farklı olacağını ve potansiyel olarak Uranüs'ün manyetik özellikleri hakkında alternatif sonuçlara yol açacağını belirtti.
Dünya'nın aksine Uranüs, aşırı eksen eğikliğinden etkilenen karmaşık bir “aç-kapa” manyetik süreci sergiliyor. Bu eğim, Uranüs'ü oldukça değişken güneş rüzgarı etkilerine maruz bırakır ve bunun sonucunda döngüsel olarak açılıp kapanan bir manyetosfer oluşur.
Gelecekteki Uranüs keşfine yönelik çıkarımlar
Çalışmanın sonuçları Uranüs'ün ötesine geçiyor ve Titania ve Oberon da dahil olmak üzere en dıştaki uydularının manyetik davranışlarına dair bilgiler sağlıyor. Bu uyduların Uranüs'ün manyetosferinin dışında değil, içinde yer aldığı ortaya çıktı, bu da onları manyetik alan tespiti yoluyla yeraltı okyanuslarını incelemek için aday haline getirdi. Jasinski'nin işaret ettiği gibi bu koşullar, uydunun buzlu yüzeylerinin altındaki sıvıyı gösteren manyetik izlerin tespit edilmesini kolaylaştıracaktır.
Voyager 2, Uranüs'ü ziyaret eden tek görev olmaya devam ederken, çalışmanın sonuçları buz devinin daha ayrıntılı araştırılmasına olan ilginin arttığını gösteriyor.