İrlanda futbol takımı Bohemians'ın eski püskü ofisinin arka odasında, yazıcı durmadan takırdıyor, uğultu yapıyor ve vızıldayarak bir dizi nakliye etiketi tükürüyor. Adreslerden bazıları Dublin'deki çevredeki sokakların adlarını taşıyor. Diğerleri daha uzak yerlerden geliyor: İrlanda'nın her yerinden, İrlanda Denizi'nin ötesinden, Atlantik'in ötesinden.
Her etiket, Bohemians forması içeren bir pakete yerleştirilmiştir. Ve bu günlerde kulüp çok fazla forma satıyor.
Bu çekicilik, futbol ürünleri pazarının geleneksel itici güçlerinden herhangi birine dayanmıyor: başarı, cazibe, popüler bir yıldız oyuncu. Kulübün baş işletme sorumlusu Daniel Lambert, hem Bohemyalıları hem de oynadığı İrlanda Ligi'ni seviyor, ancak ikisinin de gerçekliği konusunda hiçbir yanılsama içinde değil. “Kötü bir ligde yer alan küçük bir takımız” dedi.
Bunun yerine taraftarlar formalardan dolayı Bohemlere ilgi duyuyor; daha doğrusu formaların hem takım hem de müşteri hakkında ne söylediği.
Son baskılardan bazıları Dublin'in kültürel ikonografisine gönderme yapıyor: Poolbeg soğutma kuleleri; şehrin otobüs koltuklarının deseni; Thin Lizzy grubunun eski solisti Phil Lynott'un yüzü. Diğerleri ise daha net bir mesaj veriyor: Bu sezonun projelerinden biri Filistin bayrağının renklerinde tasarlandı. Birkaç yıl önce bir başkasının sloganı “Mülteciler Hoş Geldiniz” idi.
Çoğu takımın en güvenli zemin dışında pozisyonları belirlemekten kaçındığı son derece apolitik bir sporda – ve İrlanda'nın alevlenen bir kültür savaşının kıvılcımlarını söndürmeye çalıştığı bir zamanda – bu, Bohemyalıları coşkulu, utanmaz bir aykırılık haline getiriyor: Değerlerini koluna, gövdesine ve bulabildiği her yüzeye taşımaya istekli bir futbol kulübü.
Bohemyalıların harap evi Dalymount Park'ın köşe bayrakları Gurur hareketinin gökkuşağı renklerini taşıyor. Taraftarlar, kulübün amblemini ve Filistin renklerini taşıyan eşarplarla salonlarda dolaşıyor. Oluklu demir duvarlar Che Guevara ve Venezüella bayrağı resimleriyle süslenmiştir.
Kulübün en gürültülü taraftarlarının bulunduğu alanın arkasında, kırmızı ve siyah arka planda bir yumruk yükseliyor. “Futbolu seviyorum, ırkçılıktan nefret ediyorum” diyor.
Oraya bilinçli olarak yerleştirildi. Bohemyalılar, pişmanlık duymadan sol görüşlü olabilir ancak kulüp, etki alanını genişletmek için açıkça kapitalist pazarlama stratejilerini kullanmaya fazlasıyla istekliydi. Free State podcast'inin yazarı, yazarı ve ortak sunucusu Dion Fanning, “Politika kesinlikle samimi” dedi. “Fakat bunu yapma şekilleri çok akıllıca.”
Bunun büyük bir kısmı Bay Lambert'in müzik geçmişinden kaynaklanmaktadır. Temelde ve alışkanlık olarak bir destekçi gibi düşünüyor. Bay Lambert, “Bu alan genç hayranların selfie çekip bunları Instagram'a yüklediği yerdir” dedi. “Bu şekilde orada da o mesajı taşıyorlar.”
Yaklaşımın işe yaramadığını iddia etmek zor. Bohemlerin çekiciliği artık Kuzey Dublin'in Phibsborough banliyösündeki geleneksel üslerinin çok ötesine uzanıyor. Dünyanın dört bir yanındaki, coğrafyalara göre dağılmış ancak Bay Lambert'in gözünde ortak öncelikler etrafında birleşen bir hayran kitlesinin kalplerini ve akıllarını ele geçirdi.
Kendisi, Bohemians'ın “toplumsal açıdan bilinçli ve oyuna ne olduğu konusunda endişe duyan, devlet aktörlerinin bu değerli işçi sınıfı şeylerinden sorumlu olmasından rahatsız olan hayranları cezbettiğini” söyledi.
Bohemyalıların artık dikkate değer bir ticari başarı öyküsü olmasına yetecek kadar çok sayıda var. On yıldan biraz daha uzun bir süre önce kulüp, İrlanda futbolunun en iyilerinden ilk kez düşmenin ve mali açıdan yok olmanın eşiğindeydi. Bu sağlığın bir resmi. 2015 yılında kulübün yalnızca 530 üyesi vardı. Şimdi 3.000 tane var. Bay Lambert, “Bir bekleme listesi var,” diye belirtti.
İrlanda Ligi'nde 10 takım var ancak Bohemyalılar ligin ticari gelirinin dörtte birini oluşturuyor. Yalnızca kulübün ürün satışları on yılda yüzde 2.000 arttı. Günlük gelen forma siparişleri sadece son versiyonlar için değil; Eski baskılar iyi satmaya devam ediyor ve Bay Lambert bunu bunların kısa ömürlü moda ürünleri olmamalarına bağlıyor. “Bir hikaye anlatıyorlar” dedi.
Bu hikaye ve kulübün buna eşlik eden yükselişi her zaman evrensel olarak popüler olmadı. Bay Lambert, bazı Bohemians taraftarlarının kulübün eşcinsel evliliği, iklim adaleti ve İrlanda'nın sığınmacılara yönelik “insanlık dışı” muamelesi olarak tanımladığı muameleye son verilmesi gibi çeşitli konulardaki aktivizmi nedeniyle ertelenmiş olabileceğini kabul etti ve kendisinin uzun süredir orada olduğunun tespit edildiğini kabul etti. rakip takım taraftarları arasında yaltakçı homurdanmalar var.
Sonuçta çok az futbol takımının kendi şairi olduğunu, devre arası kutlamaları düzenlediğini veya kendini iklim stratejisi geliştirmeye adamış dört kişiyi istihdam ettiğini söylemek yanlış olmaz. Bay Lambert, “Her şeyi duyduk: hipster kulübü, bir sürü hile” dedi. “İnsanların 'Neden yuhalamalar normal olamıyor?' dediğini duyuyorsunuz.”
Bay Lambert bunun cevabının basit olduğunu söyledi. Bohemyalılar temsil ettiği konumları temelde politik olarak görmüyor. Kulüp için bunlar insani kaygılardır, özel bir yatırımcıya değil taraftara ait olan bir takımın doğal değerleridir. Kendisi ve diğerleri, İrlanda'da yükselen aşırı sağın hem güç hem de hacim olarak büyümesi nedeniyle bunu ifade etmenin her zamankinden daha acil olduğunu söyledi.
Podcast sunucusu Bay Fanning, “Şu anda tehlikede olan bir şey var” dedi. “Birkaç yıl önce Bohemyalılar bunu başlattığında İrlanda'da hiçbir zaman aşırı sağın olmayacağını söylerdiniz. Şimdi hâlâ bir alt kültürün birkaç seviye altında ama var ve daha da büyüyecek.”
Bay Lambert, bunun kulübü kendi inançlarına bağlama kararını daha da önemli hale getirdiğini söyledi. Bir kulübün amacı iyilik için bir güç olmaktır” dedi. “İnsanların çoğu zaman bu konuların çoğuna karşı duyarsızlaştıklarını düşünüyorum. İnsanların dikkatini kendilerine çekmek, onlarla etkileşime geçmek ve hükümetlere kendileriyle etkileşime geçmeleri için baskı yapmak için sporu kullanabilirler. Sporun bunu yapma görevi var.”
Bohemyalıların aktivizmi inançlarına dayandığı kadar iş açısından da iyi oldu. İrlanda Ligi'ndeki kalabalıklar son yıllarda arttı – bu olgunun kesin nedeni hararetle tartışılıyor – ancak Bohemians maçlarının biletleri özellikle değerli eşyalar haline geldi.
Çocukluğundan beri babasıyla birlikte oyunlara katılan Mary Nolan, “Daha çok kadın, daha çok çocuk, daha çok aile görüyorsunuz” dedi.
“Yeni gelenlerin hiçbirinin futbol hakkında hiçbir şey bilmediğinden şikayet eden birkaç yaşlı adam hâlâ var, ancak burası artık genel olarak çok misafirperver bir yer” diye ekledi. “Siyasetin ilgisini çekenlerin sayısı ertelenenlerden çok daha fazla.”
Futbol takımını sosyal adalet için doğru araç olarak görmeye doğal olarak meyilli olmayan taraftarların bile şikayet etmek için çok az nedeni var. Çekleri yazan zengin bir özel hayırsever yok. Cömert bir televizyon sözleşmesi yoktur. Oyuncuları büyük liglere satmanın transfer ücretleri güvenilmez ve çoğu zaman önemsizdir.
Kulübün mesajları ve tavır alma isteği, Bay Lambert'in ifadesiyle Bohemyalıları “çok daha güçlü bir konuma” getiriyor. Kulübün saha dışındaki tüm çalışmalarının finansmanına yardımcı olur ve sahada oynayan takıma fon sağlar.
Bayan Nolan, “Babam doğası gereği oldukça liberaldir” dedi. “Bu nedenlerin önemli olduğunu biliyor. Ama en azından çok sayıda formanın satışına yardımcı olduklarını da anlıyor.”
Durum böyle olduğu sürece kimsenin itiraz etmesine gerek yok gibi görünüyor. Yazar ve ömür boyu Bohemians hayranı Roddy Doyle bir e-postada şöyle yazdı: “Ben çocukken ve genç bir adamken, kitap sevgisi ile futbol sevgisi arasında hiçbir çelişki yoktu.” “Bunların hepsi yaptığımız kültürel seçimlerdi, kimlik işaretlerimizdi.”
Şöyle ekledi: “Bohemyalılar her zaman benim kültür fikrim olan karışıma yaklaşıyor: tarihle dolu ve aynı zamanda yeni şeyler için bir mıknatıs olan bir bölgedeki stadyum; göğsünde “Mülteciler Hoş Geldiniz” yazan Dublin müzisyenlerini tasvir eden formalar giyen bir takım; Taraftarlar başlama vuruşundan kısa bir süre önce Brendan Behan'ın bestelediği şarkıyı söylüyor. Bohem desteği bir güveçtir. Ancak futbol hayati önem taşıyor” dedi.
Aktivizm, büyüme ve ticari başarı gibi tüm nedenlerden dolayı Bay Doyle, Bohemians taraftarı olmanın kendisi için en iyi kısmının her zaman olduğu gibi olduğunu yazdı: “Gol attıklarında kalabalığın içinde olmak.”
Her etiket, Bohemians forması içeren bir pakete yerleştirilmiştir. Ve bu günlerde kulüp çok fazla forma satıyor.
Bu çekicilik, futbol ürünleri pazarının geleneksel itici güçlerinden herhangi birine dayanmıyor: başarı, cazibe, popüler bir yıldız oyuncu. Kulübün baş işletme sorumlusu Daniel Lambert, hem Bohemyalıları hem de oynadığı İrlanda Ligi'ni seviyor, ancak ikisinin de gerçekliği konusunda hiçbir yanılsama içinde değil. “Kötü bir ligde yer alan küçük bir takımız” dedi.
Bunun yerine taraftarlar formalardan dolayı Bohemlere ilgi duyuyor; daha doğrusu formaların hem takım hem de müşteri hakkında ne söylediği.
Son baskılardan bazıları Dublin'in kültürel ikonografisine gönderme yapıyor: Poolbeg soğutma kuleleri; şehrin otobüs koltuklarının deseni; Thin Lizzy grubunun eski solisti Phil Lynott'un yüzü. Diğerleri ise daha net bir mesaj veriyor: Bu sezonun projelerinden biri Filistin bayrağının renklerinde tasarlandı. Birkaç yıl önce bir başkasının sloganı “Mülteciler Hoş Geldiniz” idi.
Çoğu takımın en güvenli zemin dışında pozisyonları belirlemekten kaçındığı son derece apolitik bir sporda – ve İrlanda'nın alevlenen bir kültür savaşının kıvılcımlarını söndürmeye çalıştığı bir zamanda – bu, Bohemyalıları coşkulu, utanmaz bir aykırılık haline getiriyor: Değerlerini koluna, gövdesine ve bulabildiği her yüzeye taşımaya istekli bir futbol kulübü.
Bohemyalıların harap evi Dalymount Park'ın köşe bayrakları Gurur hareketinin gökkuşağı renklerini taşıyor. Taraftarlar, kulübün amblemini ve Filistin renklerini taşıyan eşarplarla salonlarda dolaşıyor. Oluklu demir duvarlar Che Guevara ve Venezüella bayrağı resimleriyle süslenmiştir.
Kulübün en gürültülü taraftarlarının bulunduğu alanın arkasında, kırmızı ve siyah arka planda bir yumruk yükseliyor. “Futbolu seviyorum, ırkçılıktan nefret ediyorum” diyor.
Oraya bilinçli olarak yerleştirildi. Bohemyalılar, pişmanlık duymadan sol görüşlü olabilir ancak kulüp, etki alanını genişletmek için açıkça kapitalist pazarlama stratejilerini kullanmaya fazlasıyla istekliydi. Free State podcast'inin yazarı, yazarı ve ortak sunucusu Dion Fanning, “Politika kesinlikle samimi” dedi. “Fakat bunu yapma şekilleri çok akıllıca.”
Bunun büyük bir kısmı Bay Lambert'in müzik geçmişinden kaynaklanmaktadır. Temelde ve alışkanlık olarak bir destekçi gibi düşünüyor. Bay Lambert, “Bu alan genç hayranların selfie çekip bunları Instagram'a yüklediği yerdir” dedi. “Bu şekilde orada da o mesajı taşıyorlar.”
Yaklaşımın işe yaramadığını iddia etmek zor. Bohemlerin çekiciliği artık Kuzey Dublin'in Phibsborough banliyösündeki geleneksel üslerinin çok ötesine uzanıyor. Dünyanın dört bir yanındaki, coğrafyalara göre dağılmış ancak Bay Lambert'in gözünde ortak öncelikler etrafında birleşen bir hayran kitlesinin kalplerini ve akıllarını ele geçirdi.
Kendisi, Bohemians'ın “toplumsal açıdan bilinçli ve oyuna ne olduğu konusunda endişe duyan, devlet aktörlerinin bu değerli işçi sınıfı şeylerinden sorumlu olmasından rahatsız olan hayranları cezbettiğini” söyledi.
Bohemyalıların artık dikkate değer bir ticari başarı öyküsü olmasına yetecek kadar çok sayıda var. On yıldan biraz daha uzun bir süre önce kulüp, İrlanda futbolunun en iyilerinden ilk kez düşmenin ve mali açıdan yok olmanın eşiğindeydi. Bu sağlığın bir resmi. 2015 yılında kulübün yalnızca 530 üyesi vardı. Şimdi 3.000 tane var. Bay Lambert, “Bir bekleme listesi var,” diye belirtti.
İrlanda Ligi'nde 10 takım var ancak Bohemyalılar ligin ticari gelirinin dörtte birini oluşturuyor. Yalnızca kulübün ürün satışları on yılda yüzde 2.000 arttı. Günlük gelen forma siparişleri sadece son versiyonlar için değil; Eski baskılar iyi satmaya devam ediyor ve Bay Lambert bunu bunların kısa ömürlü moda ürünleri olmamalarına bağlıyor. “Bir hikaye anlatıyorlar” dedi.
Bu hikaye ve kulübün buna eşlik eden yükselişi her zaman evrensel olarak popüler olmadı. Bay Lambert, bazı Bohemians taraftarlarının kulübün eşcinsel evliliği, iklim adaleti ve İrlanda'nın sığınmacılara yönelik “insanlık dışı” muamelesi olarak tanımladığı muameleye son verilmesi gibi çeşitli konulardaki aktivizmi nedeniyle ertelenmiş olabileceğini kabul etti ve kendisinin uzun süredir orada olduğunun tespit edildiğini kabul etti. rakip takım taraftarları arasında yaltakçı homurdanmalar var.
Sonuçta çok az futbol takımının kendi şairi olduğunu, devre arası kutlamaları düzenlediğini veya kendini iklim stratejisi geliştirmeye adamış dört kişiyi istihdam ettiğini söylemek yanlış olmaz. Bay Lambert, “Her şeyi duyduk: hipster kulübü, bir sürü hile” dedi. “İnsanların 'Neden yuhalamalar normal olamıyor?' dediğini duyuyorsunuz.”
Bay Lambert bunun cevabının basit olduğunu söyledi. Bohemyalılar temsil ettiği konumları temelde politik olarak görmüyor. Kulüp için bunlar insani kaygılardır, özel bir yatırımcıya değil taraftara ait olan bir takımın doğal değerleridir. Kendisi ve diğerleri, İrlanda'da yükselen aşırı sağın hem güç hem de hacim olarak büyümesi nedeniyle bunu ifade etmenin her zamankinden daha acil olduğunu söyledi.
Podcast sunucusu Bay Fanning, “Şu anda tehlikede olan bir şey var” dedi. “Birkaç yıl önce Bohemyalılar bunu başlattığında İrlanda'da hiçbir zaman aşırı sağın olmayacağını söylerdiniz. Şimdi hâlâ bir alt kültürün birkaç seviye altında ama var ve daha da büyüyecek.”
Bay Lambert, bunun kulübü kendi inançlarına bağlama kararını daha da önemli hale getirdiğini söyledi. Bir kulübün amacı iyilik için bir güç olmaktır” dedi. “İnsanların çoğu zaman bu konuların çoğuna karşı duyarsızlaştıklarını düşünüyorum. İnsanların dikkatini kendilerine çekmek, onlarla etkileşime geçmek ve hükümetlere kendileriyle etkileşime geçmeleri için baskı yapmak için sporu kullanabilirler. Sporun bunu yapma görevi var.”
Bohemyalıların aktivizmi inançlarına dayandığı kadar iş açısından da iyi oldu. İrlanda Ligi'ndeki kalabalıklar son yıllarda arttı – bu olgunun kesin nedeni hararetle tartışılıyor – ancak Bohemians maçlarının biletleri özellikle değerli eşyalar haline geldi.
Çocukluğundan beri babasıyla birlikte oyunlara katılan Mary Nolan, “Daha çok kadın, daha çok çocuk, daha çok aile görüyorsunuz” dedi.
“Yeni gelenlerin hiçbirinin futbol hakkında hiçbir şey bilmediğinden şikayet eden birkaç yaşlı adam hâlâ var, ancak burası artık genel olarak çok misafirperver bir yer” diye ekledi. “Siyasetin ilgisini çekenlerin sayısı ertelenenlerden çok daha fazla.”
Futbol takımını sosyal adalet için doğru araç olarak görmeye doğal olarak meyilli olmayan taraftarların bile şikayet etmek için çok az nedeni var. Çekleri yazan zengin bir özel hayırsever yok. Cömert bir televizyon sözleşmesi yoktur. Oyuncuları büyük liglere satmanın transfer ücretleri güvenilmez ve çoğu zaman önemsizdir.
Kulübün mesajları ve tavır alma isteği, Bay Lambert'in ifadesiyle Bohemyalıları “çok daha güçlü bir konuma” getiriyor. Kulübün saha dışındaki tüm çalışmalarının finansmanına yardımcı olur ve sahada oynayan takıma fon sağlar.
Bayan Nolan, “Babam doğası gereği oldukça liberaldir” dedi. “Bu nedenlerin önemli olduğunu biliyor. Ama en azından çok sayıda formanın satışına yardımcı olduklarını da anlıyor.”
Durum böyle olduğu sürece kimsenin itiraz etmesine gerek yok gibi görünüyor. Yazar ve ömür boyu Bohemians hayranı Roddy Doyle bir e-postada şöyle yazdı: “Ben çocukken ve genç bir adamken, kitap sevgisi ile futbol sevgisi arasında hiçbir çelişki yoktu.” “Bunların hepsi yaptığımız kültürel seçimlerdi, kimlik işaretlerimizdi.”
Şöyle ekledi: “Bohemyalılar her zaman benim kültür fikrim olan karışıma yaklaşıyor: tarihle dolu ve aynı zamanda yeni şeyler için bir mıknatıs olan bir bölgedeki stadyum; göğsünde “Mülteciler Hoş Geldiniz” yazan Dublin müzisyenlerini tasvir eden formalar giyen bir takım; Taraftarlar başlama vuruşundan kısa bir süre önce Brendan Behan'ın bestelediği şarkıyı söylüyor. Bohem desteği bir güveçtir. Ancak futbol hayati önem taşıyor” dedi.
Aktivizm, büyüme ve ticari başarı gibi tüm nedenlerden dolayı Bay Doyle, Bohemians taraftarı olmanın kendisi için en iyi kısmının her zaman olduğu gibi olduğunu yazdı: “Gol attıklarında kalabalığın içinde olmak.”