Simone Inzaghi sezonunun çoğunu uçurumlarda geçirdi. Inter Milan takımı o kadar öngörülemezdi ki, kulüp, Şampiyonlar Ligi son 16 turunu geçemezse Inzaghi’nin teknik direktörlük görevini bitirmeye hazır görünüyordu. Bundan kurtuldu. Çoğu, bunun yalnızca kaçınılmazı geciktirdiğini varsaydı. İnter çeyrek finalde başarısız olursa – belki de – balta düşerdi.
Yaklaşık bir ay sonra, Inzaghi’nin uzun süredir peşini bırakmayan gölge kayboldu ve geriye ışıktan başka bir şey kalmadı. Her ikisi de San Siro’da oynanan iki maçta Inter takımı, komşularını, rakiplerini ve ev arkadaşlarını AC Milan’ı geride bırakarak 13 yıl sonra ilk Şampiyonlar Ligi finaline ulaştı. Salı günü 1-0 galibiyet ve toplamda 3-0 galibiyetle mühürlenen finale girişi, yalnızca kariyerinin en büyük başarısını değil, aynı zamanda rekabetin gördüğü en olası maceralardan birini de işaret ediyor.
Elbette Inter, son derece modern iki güç merkezi olan Manchester City veya Real Madrid için finalde top yeminden biraz daha fazlası olacak. Ancak bu zayıf durum bile, kulübün dünya futbolunun en büyük yıllık maçına katılmasının tamamen olasılık dışı olduğunu tam olarak yansıtmıyor.
Inter, yıllardır artan mali sorunlarla boğuşuyor. Borçları yüz milyonlarca doları buluyor. Sahibi Çinli işadamı Steven Zhang, koronavirüs pandemisi Inter’in hesaplarını mahvetmeden önce birkaç sezondur kulübü satmaya çalışıyordu.
Durumun ne kadar çaresiz hale geldiği, kulübün Milan’a karşı oynadığı her iki yarı finalde de boş gömlekleriyle gösterildi. Inter’in şu anda ana sponsoru yok; Bu prestijli reklam mülkünü işgal eden kripto para birimi şirketi, bu yılın başlarında ödemelerini yapamadı.
Çoğu Şampiyonlar Ligi finalisti gibi yıldız gücünden yoksun olan kulüp kadrosuna mali sıkıntı da yansıdı. Kaptanları Lautaro Martínez ve orta saha oyuncusu Nicolò Barella dışında Inter, Avrupa devlerinin geri kalanının imreneceği çok fazla varlığa sahip değil. Bunun yerine Inzaghi, çeşitli gaziler, dışlanmışlar, umutlular ve kalfalarla çalışmak zorunda kaldı.
Yine de Milan’a karşı olağanüstü bir özgüven ve kontrol performansı sergiledi. Edin Dzeko ve Henrikh Mkhitaryan, aynı stadyumda ilk 11 dakikada iki gol atarak geçen haftaki beraberliği etkili bir şekilde belirlediler ve Milan ikinci maçta nadiren geri dönüş tehdidinde bulundu. Inter’de gösteriş ve gösterişten yoksun olabilir, ancak Avrupa’da çok az takım bu kadar cesarete ve bozluğa sahiptir.
Martínez’in geç attığı gol, Inter taraftarlarında çılgınca tezahüratlara yol açtı, ancak gerçek şu ki, İstanbul’a uçuş rezervasyonlarını golden çok önce başlamış olabilirler. Hiçbiri sezonunun böyle bitmesini beklemiyordu: en azından Avrupa’da en büyük sahneye… orta ağırlık olarak itilen bir taraf. Ancak Inzaghi onları uçuruma sürüklemiştir.
Yaklaşık bir ay sonra, Inzaghi’nin uzun süredir peşini bırakmayan gölge kayboldu ve geriye ışıktan başka bir şey kalmadı. Her ikisi de San Siro’da oynanan iki maçta Inter takımı, komşularını, rakiplerini ve ev arkadaşlarını AC Milan’ı geride bırakarak 13 yıl sonra ilk Şampiyonlar Ligi finaline ulaştı. Salı günü 1-0 galibiyet ve toplamda 3-0 galibiyetle mühürlenen finale girişi, yalnızca kariyerinin en büyük başarısını değil, aynı zamanda rekabetin gördüğü en olası maceralardan birini de işaret ediyor.
Elbette Inter, son derece modern iki güç merkezi olan Manchester City veya Real Madrid için finalde top yeminden biraz daha fazlası olacak. Ancak bu zayıf durum bile, kulübün dünya futbolunun en büyük yıllık maçına katılmasının tamamen olasılık dışı olduğunu tam olarak yansıtmıyor.
Inter, yıllardır artan mali sorunlarla boğuşuyor. Borçları yüz milyonlarca doları buluyor. Sahibi Çinli işadamı Steven Zhang, koronavirüs pandemisi Inter’in hesaplarını mahvetmeden önce birkaç sezondur kulübü satmaya çalışıyordu.
Durumun ne kadar çaresiz hale geldiği, kulübün Milan’a karşı oynadığı her iki yarı finalde de boş gömlekleriyle gösterildi. Inter’in şu anda ana sponsoru yok; Bu prestijli reklam mülkünü işgal eden kripto para birimi şirketi, bu yılın başlarında ödemelerini yapamadı.
Çoğu Şampiyonlar Ligi finalisti gibi yıldız gücünden yoksun olan kulüp kadrosuna mali sıkıntı da yansıdı. Kaptanları Lautaro Martínez ve orta saha oyuncusu Nicolò Barella dışında Inter, Avrupa devlerinin geri kalanının imreneceği çok fazla varlığa sahip değil. Bunun yerine Inzaghi, çeşitli gaziler, dışlanmışlar, umutlular ve kalfalarla çalışmak zorunda kaldı.
Yine de Milan’a karşı olağanüstü bir özgüven ve kontrol performansı sergiledi. Edin Dzeko ve Henrikh Mkhitaryan, aynı stadyumda ilk 11 dakikada iki gol atarak geçen haftaki beraberliği etkili bir şekilde belirlediler ve Milan ikinci maçta nadiren geri dönüş tehdidinde bulundu. Inter’de gösteriş ve gösterişten yoksun olabilir, ancak Avrupa’da çok az takım bu kadar cesarete ve bozluğa sahiptir.
Martínez’in geç attığı gol, Inter taraftarlarında çılgınca tezahüratlara yol açtı, ancak gerçek şu ki, İstanbul’a uçuş rezervasyonlarını golden çok önce başlamış olabilirler. Hiçbiri sezonunun böyle bitmesini beklemiyordu: en azından Avrupa’da en büyük sahneye… orta ağırlık olarak itilen bir taraf. Ancak Inzaghi onları uçuruma sürüklemiştir.