Tüm Avustralya kıtası, Çarşamba gecesi Avustralya ile İngiltere arasında oynanan Kadınlar Dünya Kupası yarı finalinin 63. dakikasında nihayet gelen anı bu kadar sabırla beklememişti.
Topu kendi yarı sahasında toplayıp orta saha çizgisini geçince Sam Kerr oyundan çıktı. Başını eğdi ve ileri doğru itti, birkaç hızlı dripling yaptı, sonra birkaç tane daha, ardından topu sağ ayağının önüne koydu ve şut attı. Ceza sahası dışından sert ve yüksekten gelen şutu, İngiltere kalecisi Mary Earps’ün uzandığı yerden auta gitti.
Bu arada Kerr, top fileye düşmeden önce sevinçle yuvarlandı ve Avustralya Stadyumu’ndaki ev sahibi taraftar sağır edici ve sürekli bir tezahürat yaptı. Avustralya, İngiltere ile aynı seviyeye gelmişti ve o maçta ilk kez İngilizler bir çıkmazdaymış gibi görünüyordu.
Belki de takımın daha eski bir versiyonu olabilirdi. Ancak İngiliz tarafı sekiz dakika sonra tekrar öne geçerek 86. dakikada üçüncü golü ekledi. Yarım saatten daha az bir sürede, zor bir anı turnuvanın en baskın bitişine dönüştürdü; Dişi Aslanları Pazar günü İspanya ile karşılaşacakları ilk Dünya Kupası finaline gönderen Avustralya’yı 3-1 yendiler.
İngiltere defans oyuncusu Lucy Bronze, “Bu takımda buna sahibiz,” dedi. “Dayanıklılığımız var. Her zamankinden daha büyük ve daha iyi olduğuna inandığım içsel bir inancımız var.”
Bronze, 2015 ve 2019’da Dünya Kupası yarı finallerinde kaybedecek İngiltere takımları arasındaydı ve itiraf ettiği hayal kırıklıkları onunla kaldı. Geçen yıl İngiltere’nin kendi sahasında Avrupa Şampiyonası’nı kazanmasından sonra bile, bu turnuvada bu engeli aşmak neredeyse doğrusal bir yol değildi.
İngiltere geçen ay Dünya Kupası’na en iyi üç oyuncusu olmadan gitti, hepsi dizlerinden sakatlandı ve son iki maçta ilk çığır açan yıldızları, iki maçlık cezasını çeken orta saha oyuncusu Lauren James olmadan oynadılar. Son 16 turunda Nijeryalı bir oyuncuya tekme atmak.
Antrenör Sarina Wiegman, Avrupa Şampiyonasını kazandıktan sonra oyuncularının daha fazla ilgi gördüğüne ve bunun yeni zorluklar getirebileceğine ve kesinlikle beklentileri artırabileceğine dikkat çekti. Ancak Çarşamba günü, İngiltere bu deneyim için daha iyi görünüyordu – çökmek yerine baskı altında gelişen deneyimli bir taraf.
Devre arasında İngiltere’nin ilk golünü atan orta saha oyuncusu Ella Toone, “Hiçbir şeye üzüldüğümüzü sanmıyorum” dedi. “Bu turnuvada kolayca üstesinden geldiğimiz ve üstesinden geldiğimiz birçok zorlukla karşılaştık.”
Aslında, bu turnuvanın temalarından biri, birçok kişinin beklediği baskın formu bulması biraz zaman almış olsa da, İngiltere’nin zafere giden bir yol bulmasıydı. Dişi Aslanlar, ilk oyunlarında gol atmaya çalışırken güçlü savunmaya ve Earps’ün istikrarlı kaleci duruşuna güvendiler. Ancak Avustralya’ya karşı, ev sahibi seyirciyi susturan golleriydi.
Stadyumun karşı takımı desteklemesi elbette yeni bir şey değildi. Bronz, İngiltere’nin Kolombiya’ya karşı 2-1’lik çeyrek final galibiyetine atıfta bulunuyordu. Kerr’in golünün ardından stadyumdaki iç rahatlama başka bir seviyedeydi. Kerr’den böyle anlar beklenirken – baldır yaralanmasının ardından sağlığı en iyi durumda olmasa bile – defans oyuncusu Jess Carter, İngiltere’nin savunmasının onun golüne izin verdiği için hala hayal kırıklığına uğradığını ve kendisinin olduğunu düşündükleri için hayal kırıklığına uğradığını söyledi. .
Wiegman, sonraki birkaç dakikanın biraz sarsıntılı geçtiğini kabul etti, çünkü stadyumun video ekranlarında golün tekrarı taraftarları bir kez daha heyecanlandırdı ve gürültü yankılanmaya devam etti. Kerr başka bir kafa şansı yakaladı ve sonra bir tane daha. Earps, takım arkadaşlarına sakinleşmeleri için işaret eder gibi göründü. İngiltere, tek çıkış yolunun oyun planına bağlı kalmak ve soğukkanlılığını korumak olduğunu biliyordu.
Wiegman, “Gerçekten iyi gittiğimizi sanıyordum, ancak turnuva boyunca şu ana kadar gerçekten iyi iş çıkardık,” dedi. “Ve tabii ki ikinci golü atmamız çok uzun sürmedi. Ve bu yardımcı olur.
Bu İngiltere oyuncularının sessiz gücü olabilir: Bu turnuvayı farklı şekillerde kazandılar, taktiklerini rakiplerine uyarladılar, bu taktikler işe yaramadığında anında uyum sağladılar ve birileri bir şekilde celp hedefini atana kadar takımları geride tuttular. Ancak neden Dünya Kupası finalinde oynayacaklarını gösteren, Kerr’in ekolayzırına verdikleri tepkiydi.
71. dakikada forvet Lauren Hemp, Millie Bright’tan uzun ve keskin bir pasın ardından, İngiltere’nin kaptanı. On beş dakika sonra, Alessia Russo son darbeyi indirdi: Hemp’ten ortadan hızlı bir koşunun ardından sağ ayakla düşük bir vuruş.
Kerr gibi, Russo da top fileye çarpmadan önce kutlamalarına başlamak için arkasını döndü. O biliyordu, İngiltere biliyordu, iş bitmişti ve final yaklaşıyordu. Yedek kulübesinde Wiegman nihayet rahatladı.
“Artık söylemeyeceğiz,” diye düşündü.
Topu kendi yarı sahasında toplayıp orta saha çizgisini geçince Sam Kerr oyundan çıktı. Başını eğdi ve ileri doğru itti, birkaç hızlı dripling yaptı, sonra birkaç tane daha, ardından topu sağ ayağının önüne koydu ve şut attı. Ceza sahası dışından sert ve yüksekten gelen şutu, İngiltere kalecisi Mary Earps’ün uzandığı yerden auta gitti.
Bu arada Kerr, top fileye düşmeden önce sevinçle yuvarlandı ve Avustralya Stadyumu’ndaki ev sahibi taraftar sağır edici ve sürekli bir tezahürat yaptı. Avustralya, İngiltere ile aynı seviyeye gelmişti ve o maçta ilk kez İngilizler bir çıkmazdaymış gibi görünüyordu.
Belki de takımın daha eski bir versiyonu olabilirdi. Ancak İngiliz tarafı sekiz dakika sonra tekrar öne geçerek 86. dakikada üçüncü golü ekledi. Yarım saatten daha az bir sürede, zor bir anı turnuvanın en baskın bitişine dönüştürdü; Dişi Aslanları Pazar günü İspanya ile karşılaşacakları ilk Dünya Kupası finaline gönderen Avustralya’yı 3-1 yendiler.
İngiltere defans oyuncusu Lucy Bronze, “Bu takımda buna sahibiz,” dedi. “Dayanıklılığımız var. Her zamankinden daha büyük ve daha iyi olduğuna inandığım içsel bir inancımız var.”
Bronze, 2015 ve 2019’da Dünya Kupası yarı finallerinde kaybedecek İngiltere takımları arasındaydı ve itiraf ettiği hayal kırıklıkları onunla kaldı. Geçen yıl İngiltere’nin kendi sahasında Avrupa Şampiyonası’nı kazanmasından sonra bile, bu turnuvada bu engeli aşmak neredeyse doğrusal bir yol değildi.
İngiltere geçen ay Dünya Kupası’na en iyi üç oyuncusu olmadan gitti, hepsi dizlerinden sakatlandı ve son iki maçta ilk çığır açan yıldızları, iki maçlık cezasını çeken orta saha oyuncusu Lauren James olmadan oynadılar. Son 16 turunda Nijeryalı bir oyuncuya tekme atmak.
Antrenör Sarina Wiegman, Avrupa Şampiyonasını kazandıktan sonra oyuncularının daha fazla ilgi gördüğüne ve bunun yeni zorluklar getirebileceğine ve kesinlikle beklentileri artırabileceğine dikkat çekti. Ancak Çarşamba günü, İngiltere bu deneyim için daha iyi görünüyordu – çökmek yerine baskı altında gelişen deneyimli bir taraf.
Devre arasında İngiltere’nin ilk golünü atan orta saha oyuncusu Ella Toone, “Hiçbir şeye üzüldüğümüzü sanmıyorum” dedi. “Bu turnuvada kolayca üstesinden geldiğimiz ve üstesinden geldiğimiz birçok zorlukla karşılaştık.”
Aslında, bu turnuvanın temalarından biri, birçok kişinin beklediği baskın formu bulması biraz zaman almış olsa da, İngiltere’nin zafere giden bir yol bulmasıydı. Dişi Aslanlar, ilk oyunlarında gol atmaya çalışırken güçlü savunmaya ve Earps’ün istikrarlı kaleci duruşuna güvendiler. Ancak Avustralya’ya karşı, ev sahibi seyirciyi susturan golleriydi.
Stadyumun karşı takımı desteklemesi elbette yeni bir şey değildi. Bronz, İngiltere’nin Kolombiya’ya karşı 2-1’lik çeyrek final galibiyetine atıfta bulunuyordu. Kerr’in golünün ardından stadyumdaki iç rahatlama başka bir seviyedeydi. Kerr’den böyle anlar beklenirken – baldır yaralanmasının ardından sağlığı en iyi durumda olmasa bile – defans oyuncusu Jess Carter, İngiltere’nin savunmasının onun golüne izin verdiği için hala hayal kırıklığına uğradığını ve kendisinin olduğunu düşündükleri için hayal kırıklığına uğradığını söyledi. .
Wiegman, sonraki birkaç dakikanın biraz sarsıntılı geçtiğini kabul etti, çünkü stadyumun video ekranlarında golün tekrarı taraftarları bir kez daha heyecanlandırdı ve gürültü yankılanmaya devam etti. Kerr başka bir kafa şansı yakaladı ve sonra bir tane daha. Earps, takım arkadaşlarına sakinleşmeleri için işaret eder gibi göründü. İngiltere, tek çıkış yolunun oyun planına bağlı kalmak ve soğukkanlılığını korumak olduğunu biliyordu.
Wiegman, “Gerçekten iyi gittiğimizi sanıyordum, ancak turnuva boyunca şu ana kadar gerçekten iyi iş çıkardık,” dedi. “Ve tabii ki ikinci golü atmamız çok uzun sürmedi. Ve bu yardımcı olur.
Bu İngiltere oyuncularının sessiz gücü olabilir: Bu turnuvayı farklı şekillerde kazandılar, taktiklerini rakiplerine uyarladılar, bu taktikler işe yaramadığında anında uyum sağladılar ve birileri bir şekilde celp hedefini atana kadar takımları geride tuttular. Ancak neden Dünya Kupası finalinde oynayacaklarını gösteren, Kerr’in ekolayzırına verdikleri tepkiydi.
71. dakikada forvet Lauren Hemp, Millie Bright’tan uzun ve keskin bir pasın ardından, İngiltere’nin kaptanı. On beş dakika sonra, Alessia Russo son darbeyi indirdi: Hemp’ten ortadan hızlı bir koşunun ardından sağ ayakla düşük bir vuruş.
Kerr gibi, Russo da top fileye çarpmadan önce kutlamalarına başlamak için arkasını döndü. O biliyordu, İngiltere biliyordu, iş bitmişti ve final yaklaşıyordu. Yedek kulübesinde Wiegman nihayet rahatladı.
“Artık söylemeyeceğiz,” diye düşündü.